czas zniw_1 issuu pelna

połatano na wszelkie sposoby, ale wciąż było tu zimno jak w lodówce.
Mimo to Liss zaprosiła mnie do siebie na całą noc, a ja nie
miałam nic przeciwko. Musiałam uciec z Magdaleny.
Starym otwieraczem do konserw otworzyła puszkę Sterno.
– Dzięki, że to zdobyłaś. Nie widziałam tych puszek już jakiś
czas. – Wyjęła zapałkę i zapaliła galaretowaty alkohol. Pojawił się
czysty niebieski płomień. – Dostałaś to od Dostawcy?
– Nie za darmo.
– Co mu dałaś?
– Jedną z moich pigułek.
Liss uniosła brew.
– A po co mu ona?
– Dostaję pigułkę, której nie dostaje nikt inny. Nie mam pojęcia,
co to jest.
– Skoro możesz nimi przekupić Dostawcę, to znaczy, że warto
je zatrzymać. Jego zadania są ryzykowne. Każe ludziom przedostawać
się do rezydencji i kraść dla niego. Zazwyczaj zostają złapani.
Skrzywiła się i dotknęła swojego ramienia. Wzięłam od niej
puszkę Sterno i położyłam między nami.
– Gomeisa ci to zrobił – powiedziałam.
– Po jakimś czasie karty go nudzą. Nie zawsze podoba mu się
to, co mu pokazują. – Położyła się na plecach, układając poduszkę
pod szyją. – Nic się nie stało. Rzadko go widuję. Wydaje mi się, że
przez większość czasu jest poza miastem.
– Byłaś jego jedynym człowiekiem?
– Uhm. To dlatego mnie nienawidzi. Byłam w dokładnie takiej
samej sytuacji jak ty: podległa Refaicie, który nigdy wcześniej nie
wybrał człowieka. Myślał, że mam możliwości, że będę jednym
z najlepszych kosiarzy w Szeolu.
– Kosiarzy?
– Mówimy tak na czerwonych. Myślał, że zdobędę ten kolor.
Rozczarowałam go.
– W jaki sposób?
145