czas zniw_1 issuu pelna

– Musisz jeść, Paige.
Tak bardzo chciałam mu się przeciwstawić, rzucić w niego tym
talerzem, ale moja głowa była słaba, a usta tak spragnione, że jedyne,
czego pragnęłam, to zjeść to cholerne jedzenie. Wzięłam
łyżkę i skosztowałam kaszy. Fasola była ciepła, orzechy w karmelu
słodziutkie. Ulga ogarnęła moje ciało, a ból w brzuchu zaczął
ustępować.
Naczelnik powrócił na swoje miejsce. W ciszy obserwował, jak
jem. Czułam na sobie jego ciężki wzrok, przeszywający i palący.
Kiedy skończyłam, odłożyłam talerz na podłogę. Łyk koniaku
spłynął mi po języku.
– Dziękuję – powiedziałam.
Nie chciałam tego mówić, ale musiałam coś powiedzieć. Palcami
stukał o brzeg fotela.
– Chciałbym jutrzejszej nocy kontynuować twój trening – powiedział.
– Czy masz coś przeciwko?
– Nie mam wyboru.
– A jeśli byś miała?
– Nie mam – powiedziałam – więc to nie ma znaczenia.
– Mówię hipotetycznie. Gdybyś miała wybór, gdybyś miała
wpływ na swój własny los, wolałabyś kontynuować trening ze mną
czy raczej przystąpiłabyś od razu do testu?
Już miałam rzucić jakąś nieprzyjemną odpowiedź, jednak
ugryzłam się w język.
– Nie wiem – powiedziałam.
Naczelnik dołożył do ognia.
– Musisz być rozdarta. Twoje zasady mówią „nie”, ale twój instynkt
przetrwania „tak”.
– Umiem już walczyć. Jestem silniejsza, niż wyglądam.
– Tak, to prawda. Twoja ucieczka przed Nadzorcą była świadectwem
sporej siły. I oczywiście twój talent jest ogromną zaletą, nawet
Refaici nie spodziewają się, że inny duch zaatakuje ich senny krajobraz.
Posiadasz po swojej stronie element zaskoczenia. – W jego
238