czas zniw_1 issuu pelna

że transmisja do Szeolu I jest prosta i bezpieczna. Po tym, jak poddano
was działaniu środka uspokajającego, zostaliście umieszczeni
w pociągu i zabrani do miejsca internowania, gdzie byliście pod
obserwacją. Wasze ubrania i inne rzeczy zostały skonfiskowane.
Słuchając jej, obserwowałam ją dokładnie, sięgając do zaświatów.
Jej aura była nietypowa, nigdy nie czułam podobnej. Żałowałam,
że nie mogę jej zobaczyć. Wyglądało to tak, jakby wzięła
kilka różnych rodzajów aur i uformowała je w jedno dziwne pole
energetyczne.
Było w niej jeszcze coś innego. Zimne ostrze. Większość aur
dawała delikatny, ciepły sygnał, jakbym przechodziła obok grzejnika,
jej aura przyprawiała mnie o dreszcze.
– Rozumiem wasze zdziwienie na widok tego miasta. Zapewne
znacie je jako Oksford. Jego istnienie zostało zatajone przez wasz
rząd dwieście lat temu, zanim przyszliście na świat. Miało zostać
poddane kwarantannie po wybuchu pożaru. To kłamstwo. Miasto
zostało zamknięte, żebyśmy my, Refaici, mogli się tu osiedlić. Przybyliśmy
tutaj dwieście lat temu, w 1859 roku. Wasz świat osiągnął
stan, który nazywamy eteryczną granicą. – Przyjrzała się badawczo
naszym twarzom. – Większość z was to jasnowidze. Jesteście
świadomi tego, że wrażliwe dusze istnieją wokół nas i że są zbyt
tchórzliwe lub uparte, by spotkać się ze śmiercią w sercu zaświatów.
Możecie się z nimi porozumiewać, a one w zamian prowadzą was
i chronią. Ale to powiązanie ma swoją cenę. Kiedy cielesny świat
zostaje przeludniony dryfującymi duszami, dochodzi do rozszczepienia
w zaświatach. Jeśli rozszczepienie staje się zbyt szerokie,
eteryczna granica zostaje przerwana. Kiedy Ziemia zerwała swoją
granicę, została wystawiona na wyższy wymiar zwany Międzyświatem,
gdzie mieszkamy my. A teraz przybyliśmy tutaj. – Nashira
obniżyła wzrok na nasz rząd. – Wy, ludzie, popełniliście wiele błędów.
Zapełniliście waszą żyzną ziemię zwłokami, obciążyliście ją
dryfującymi duszami. Teraz należy ona do Refaitów.
65