czas zniw_1 issuu pelna

18
Dzień dobry
Pewnych rzeczy w życiu nigdy się nie zapomina. Tego,
co zakopane głęboko, zagnieżdżone w strefie hadal.
Spałam jak zabita, czekając, aż mój mózg poradzi sobie
z szokiem, jakiego doznałam w lesie.
Prawdziwy sen był moim wybawieniem, cichą przerwą pomiędzy
pobudką a wędrówką. Jax i pozostali nigdy nie rozumieli, dlaczego
tak kocham spać. Kiedy chciałam odpocząć po czasie spędzonym
w zaświatach, Nadine zawsze się śmiała. „Jesteś nienormalna, Mahoney
– mawiała. – Przechrapałaś ostatnie kilka godzin i jeszcze
chcesz spać? Nie ma szans. Nie za kasę, którą ci płacą”.
Nadine Arnett, uosobienie współczucia. Była jedynym członkiem
gangu, za którym nie tęskniłam.
Kiedy doszłam do siebie, zapadła już noc. Mój nadgarstek
był ściśnięty w metalową ramę. Nad sobą zobaczyłam aksamitny
baldachim.
277