czas zniw_1 issuu pelna

Mordercą był człowiek ubrany na czerwono. Schował pistolet
do kabury i splótł ręce za plecami. Jego dwie towarzyszki wzięły
ciało za ręce i wywlekły na zewnątrz.
– Zawsze znajdzie się żółty – powiedziała jedna z nich, dostatecznie
głośno, aby każdy słyszał.
Na marmurowej podłodze pozostała plama. Nashira patrzyła
na nas, nie okazując najmniejszych emocji.
– Jeśli jeszcze ktoś z was chciałby uciec, proszę bardzo. Możecie
być pewni, że pomieścicie się w grobie.
Nikt nawet nie drgnął.
Gdy nastała cisza, ostrożnie zerknęłam na postumenty. Jeden
z Refaitów patrzył na mnie. Musiał przyglądać mi się już od jakiegoś
czasu. Jego spojrzenie przewiercało mnie, tak jakby tylko
czekał, kiedy na niego popatrzę czy odezwę się choćby jednym
słowem. Miał ciemnozłotą miodową skórę, żółte oczy i brązowe,
gęste włosy. Był najwyższy z sześciu mężczyzn. Ubrał się w wyszywaną
czarną koszulę. Otaczała go dziwna, delikatna aura, przyciemniona
przez inne aury w tym pomieszczeniu. Był jednocześnie
najpiękniejszą i najstraszliwszą osobą, jaką kiedykolwiek widziałam.
Coś we mnie zadrżało. Odwróciłam wzrok i wbiłam go w podłogę.
Zabiją mnie za to, że ośmieliłam się na niego spojrzeć?
Nashira nadal przemawiała, krocząc wzdłuż rzędów.
– Z biegiem lat jasnowidze stali się silniejsi. Nauczyliście się
sztuki przetrwania. Sam fakt, że jesteście tutaj, unikając pojmania
przez tak długi czas, jest świadectwem charakteryzującej was
wszystkich umiejętności dostosowania się. Wasze talenty okazały
się nieocenione w walce z Emmitami. Z tego właśnie powodu
w ciągu dziesięciu lat zgromadziliśmy tak wielu z was, ilu tylko
zdołaliśmy. Przebywacie w Wieży, gdzie oczekujecie na przeniesienie
z Sajonu. To przeniesienie, inaczej mówiąc żniwo, następuje co
dziesięć lat i nazywamy je Czasem Żniw. To są dwudzieste Żniwa.
W późniejszym terminie otrzymacie numer identyfikacyjny. Każdy
z jasnowidzów będzie podlegać jednemu z Refaitów. Będzie to
68