czas zniw_1 issuu pelna

− Tylko ciemność.
− Może ja mógłbym spróbować. Może mógłbym wysłać mu
obraz. – Uśmiechnął się delikatnie. – Albo po prostu porozmawiać
z nim jak z normalną osobą.
− Wysłuchałby cię – stwierdziłam. – Gdybyś mu powiedział.
Skąd wiesz, że on nie czuje tego samego?
− Myślę, że ma dość problemów. Poza tym znasz zasady. Żadnych
zobowiązań. Jaxona krew by zalała, gdyby się dowiedział.
− Do diabła z Jaxonem. To nie fair, że tak się z tym męczysz.
− Wytrzymałem rok, sötnos. Wytrzymam dłużej.
Miałam ściśnięte gardło. Miał oczywiście rację. Jaxon nie pozwalał
nam się poświęcać, nie lubił związków. Nawet gdyby Nick
mnie kochał, nie moglibyśmy być razem. Ale teraz stanęłam oko
w oko z prawdą. Moje marzenie się roztrzaskało – z trudem mogłam
oddychać. Ten mężczyzna nie był mój. Nigdy nie był mój.
I nieważne, jak bardzo go kochałam, nigdy nie będzie mój.
− Dlaczego mi nigdy nie powiedziałeś? – Chwyciłam balustradę.
– To znaczy ja wiem, że to nie moja sprawa, ale…
− Nie chciałem cię martwić. Miałaś swoje problemy. Wiedziałem,
że Jax się tobą zainteresuje, ale zafundował ci piekło. Wciąż
traktuje cię jak nową zabawkę. Przykro mi, że cię w to wszystko
wplątałem.
− Nie. Nie, nie myśl w ten sposób. – Odwróciłam się do niego
i ścisnęłam go za rękę, zbyt mocno. – Uratowałeś mnie, Nick.
Wcześniej czy później postradałabym zmysły. Musiałam się dowiedzieć,
inaczej zawsze żyłabym jak outsider. Sprawiłeś, że poczułam
się częścią czegoś, a właściwie częścią wielu rzeczy. Nigdy nie będę
w stanie ci się za to odpłacić.
Na jego twarzy pojawiło się zaskoczenie.
− Wyglądasz, jakbyś miała się rozpłakać.
− Wcale nie. – Puściłam jego rękę. – Słuchaj, muszę już iść. Jestem
z kimś umówiona.
Nie byłam.
405