czas zniw_1 issuu pelna

uszałam – mogło służyć jako punkt odniesienia, pozwalający się
upewnić, że nie biegam w kółko.
Coś otaczało mój obóz – pierścień z cienkich białych kryształków.
Uklękłam i zanurzyłam w nich palce, a następnie dotknęłam
czubkiem języka.
Sól.
Obóz został obsypany dookoła solą.
Zesztywniałam. Wśród jasnowidzów krążyły pogłoski, że sól
odstrasza duchy – nazywali to halomancją – ale nie była to prawda.
Z pewnością sól nie powstrzymywała poltergeistów. Próbował
mnie nastraszyć, rozsypując sól?
Z założonym kapturem i kurtką zapiętą pod samą brodę, spakowałam
swoje ograniczone zapasy. Strzałki i pistolet włożyłam
do worka, umieszczając je na śpiworze, pistolet z racą wsunęłam
za pasek, nóż do buta, a strzykawki do kurtki. Założyłam rękawice.
Nie mogłam się doczekać, aż wrócę i stanę z nim twarzą
w twarz. Wyobrażałam go sobie teraz, patrzącego na zegarek, liczącego
minuty do mojego powrotu przy tym swoim milutkim,
cieplutkim kominku.
Udowodnię mu. Nie pozwolę o sobie zapomnieć. Nazywałam
się Blada Śniąca i on zaraz się przekona dlaczego. Zrozumie, dlaczego
Jax mnie wybrał: ponieważ wbrew wszystkiemu przeżyłam.
Zamknęłam oczy, próbując dosięgnąć eterycznej aktywności,
ale nic nie czułam, żadnych sennych krajobrazów. Byłam sama.
Kiedy otworzyłam oczy, zwróciłam uwagę na niebo. Miałam szczęście,
że obudziłam się właśnie teraz: gwiazdy miały za moment
zniknąć za chmurami, a bez słońca nie miałam żadnego innego
sposobu nawigacji. Nie znalazłam Syriusza, więc poszukałam Pasu
Oriona. Wiedziałam z pasjonujących wykładów Nicka o astronomii,
że gdziekolwiek był Pas, północ znajdowała się mniej więcej
w przeciwnym kierunku. Umiałam także w odniesieniu do niego
267