Speelruimte voor transparantere rechtspraak - Wetenschappelijke ...

transparantie: sturen en gestuurd worden 333
Kern van de managementaandacht is alert zijn op het nakomen van
gemaakte afspraken en mogelijk nieuwe eisen die aan het gerecht zullen
worden gesteld (verwachtingenmanagement),
– de aandacht voor de belangstelling vanuit de samenleving voor het gerecht
en de rechtspraak: persbeleid, ervaringen en beelden van rechtzoekenden
17 , werkbezoeken Kamerleden, voorlichting scholen e.d.. Kern van
de managementaandacht is het leveren van de juiste informatie en sturen
op de beeldvorming.
Bezien we nader wat in de kern de doelen zijn om informatie te verzamelen,
dan zijn dat er drie.
1 Als gerecht in control zijn en blijven. Dus sturen op productie om daarmee
de bekostiging van het gerecht rond te krijgen (instrumenten: P&V-cyclus,
Maraps, intern risicomanagement).
2 Randvoorwaarden scheppen voor het primaire proces. Dus sturen
op kwaliteit en optimalisatie van het primaire proces (instrumenten:
procesreglementen, p-beleid (goede rechters aantrekken), permanente
educatie, goede ondersteuning met ict, enzovoorts) en
3 Ingaan op incidenten en beeldvorming (Corstens 2011: 365). Dus sturen
op damagecontrol en imago (instrumenten: alert reageren, mediabeleid
en voorlichting, interne informatievoorziening).
Het belang van deze drie doelen en de wijze waarop hiermee wordt omgegaan,
verschillen per gerecht. Het ene bestuur is uiterst gevoelig voor het ‘in
control zijn’ en stuurt strak op het nakomen van de afspraken met de raad.
Omdat de raad dan ‘op afstand blijft’, versterkt dat het idee van zelfstandigheid.
Het andere bestuur stuurt meer op goed vertrouwen in de professional
en gaat ervan uit dat het primaire proces de resultaten behaalt, die
redelijkerwijs kunnen worden behaald. Het sturen op het nakomen van
de afspraken vindt minder strak plaats. Ten aanzien van de externe oriëntatie
kunnen de verschillen tussen de gerechten nog groter zijn. In feite hangen
deze verschillen samen met de managementbenadering van het bestuur.
De relatief zelfstandige positie van de gerechten heeft tot gevolg dat overleggremia
als de Presidentenvergadering, het Directeurenberaad of de Landelijke
Overleggen van Sectorvoorzitters (lovs) niet bij machte zijn elkaar te binden
en elkaar aan te spreken als afspraken worden geschonden of als collectief
hierop te sturen.