Alegia klasikoak euskaraz Isopeteko, La Fontaineren eta

Alegia klasikoak euskaraz
Le monde est plein de gens qui ne sont pas plus sages :
Tout bourgeois veut bâtir comme les grands seigneurs,
Tout petit prince a des ambassadeurs ;
Tout marquis veut avoir des pages.
Lf 33.
216
Ascoc ez dute munduan
Funts guehiago buruan.
Laborariac nahi du
Goldea pluman trucatu:
Eta utciric capelua
Chapelaz gorde burua.
Nesca lanecoac ere
Dama aditu nahi luke:
Baçaio estofa eciña,
Duken bedere façoiña
Artecoac nahi luke
Gorago dena imitatu;
Beherean denac ere
Bedere artecora heldu.
Horla phermatuz sobera
Etcheac doaz lecera.
Baiña çuhur içaiteco
Batbederac içar beço,
Ethorkiari tonua
Eta bolxari gastua. Gy 7
Adibideekin hornitze hori berori egin zuen, besteak beste, honako alegia
hauetan: “Eyharaçaina, hunen Semea eta Astoa”, “Animaliac içurriteaz erituac”,
“Amiamocoa eta arraiñac”.
- Irakaspen agerikorik ez dagoen tokian berea ematea. Esaterako, “Ttirritta eta
Chinaurria” alegian La Fontainek ez zuen irakaspenik eman; Goyhetchek, berriz,
bai: gazte alferrari zahardade behartsua datorkiola iragarriz interpretatu zuen
jatorrizko alegia. Are gehiago, La Fontainerenean txindurria da pertsonaia
gaitzetsia (“La Fourmi n’est pas prêteuse; / C’est là son moindre défaut”), edo,
behintzat, parez pare daude txirritaren eta txindurriaren sinbolismoak:
musikarenganako amodio galdua eta poesiaren axolagabetasuna batetik, eta
etorkizunerako etenik gabeko pilaketa-lana, bestetik. Beldurraren pedagogia
erabili zuen Goyhetchek txindurriaren ahalegin kementsua saritzeko eta
txirritaren kezkarik eza gaitzesteko.
[Ø] Lf 31 Fabetto hau certaraco?
Oror irakhasteraco,
Adin gastean dena alfer eta nagui,
Çaharrean maiz dela gose eta egarri.
Eta huzcur dagonac denean lan-bide.
Badukela ondoan cer yan gabe yan-bide.
Finean gaizki dena ohitu gaztean,
Çaharrean bioa çacua soiñean. Gy 4
Hori berori egin zuen “Ora eta Oxoa”, “Amiamokoa eta arrainak” eta “Lehoiña
çahartua” alegietan ere.