Alegia klasikoak euskaraz Isopeteko, La Fontaineren eta

II. Alegiaren historiaz
ezabatu zuen, eta narrazioak testuingururik gabe gelditu ziren. Gainera, dirudienez,
Demetriok narrazio biluzi horiei irakaspenak erantsi zizkien. Dena dela, sarritan,
Demetriok erantsitako irakaspen horiek desbideratu egiten dira narraziotik logikoki
atera daitekeen konklusiotik.
Moralizatzaileagoa eta didaktikoagoa bilakatu zen, beraz, generoa. Hala ere,
alegietatik ondorioztatzen zen morala paganoa zen: ezinezkoa da gauzen kondizio
naturala aldatzea, ezta giza kondizioa eta gizakien izaera ere. Era berean, Demetrioren
irakaspenak orokorregiak dira eta ikasi beharrekoaren izaera ahistorikoa nabarmentzen
dute, haien etika abstraktua balitz bezala (García Gual, 1975: 186).
Demetrioren bitartez, genero beregaina bihurtu zen alegia. Gero, Demetriorenak
bertsotan jarrita, bilduma berriak plazaratu ziren, 300-400 ale ingurukoak. Eta, alegia
haien artean, berriak ziren asko eta asko. Inperio garaian alegia bakoitzaren aldaera
ugari ibili zen. Perryren iritzian, Demetrioren bildumatik datoz, seguru asko, Erdi Aroko
eskuizkribuen bitartez, guganaino iritsi diren greziar alegien bilduma anonimoak.
Alegia esopoar haien interesa gaietan dago, batik bat: asmamen handikoak dira, eta
originalak (Janssens, 1955: 21).
Bildumetako alegiak filosofia-eskoletara igaro ziren, gero. Rodríguez Adradosek
ederki laburtzen digu alegiaren bilakaera-ildo harrigarria: aristokraziaren aurkako
genero ez adeitsu izatetik, tradiziozko balioei haien ordaina ematetik, askatasunez hitz
egitea eta iseka egitea libre uzten zuten jaietan landua izatetik, filosofia berrien altzora
igaro zen, naturaren eta egiaren oinarrien gainean gizarte berri bat eraiki nahi zuten
filosofien altzora. Filosofia sokratikoaren magalera, lehenik; filosofia zinikoaren eta
estoikoaren magalera, gero, K.a. IV-III. mendeetan (Rodríguez Adrados, 1979: 409).
Zinikoek beren erakutsiak zabaltzeko erabili zuten alegia, eta beren ideologiaren arabera
garatu zuten: gizarte-ordena zaharraren aurkako arma gisa erabili zuten beste behin ere,
adierazpide burlesko eta satiriko moduan. Horregatik berpiztu zuten neurri janbikoa,
alegiak prosaz lantzeko modaren ostean 9 .
9
Garaitsuan, K.a. 200.aren aldera, hain zuzen, sanskritoz idatzita agertu ziren indiar alegiak,
Pantxatantra esaten zaion bilduman.
35