dogu-turkistan-sempozyumu

luğunun merkezî hükümette olduğunu ve böyle kalması gerektiğini açıkça ifadeetmekte; hiçbir şekilde Çin Halk Ordusu’nun Tibet topraklarından çekilmesinedair bir öneri sunmamaktadır.Memorandum, başka yerlerden Tibet’e yerleşmek isteyen kişilerin ikametini,yerleşimini, istihdamını ve ekonomik faaliyetlerini düzenleme yetkisinin özerkbölge yerel hükümetine verilmesini önermektedir. Bu, özerkliğin ortak kabul görmüşbir özelliğidir. Ancak Çin Halk Cumhuriyeti’nde uygulanmamaktadır.Tibetli olmayanları sürmek gibi bir niyetimiz yoktur. Han nüfusu başta olmaküzere farklı etnik gruplar kitlesel olarak Tibet’in muhtelif bölgelerine yerleştirilmektedir.Bunun sonucu olarak Tibet nüfusu marjinalleştirilmekte ve Tibet’inhassas ortamı tehdit edilmektedir. Bizim endişemiz bu konudadır.Tibetlilerin bir özerk bölge içerisinde idare edilme arzusu tamamen anayasadakiözerklik ilkeleri ile uyumludur. “Güçlü Tibet” ya da “Küçük Tibet” oluşturmagibi hedefleri yoktur.Başbakan Zhou Enlai, Başbakan Yardımcısı Chen Yi ve Parti Sekreteri HuYaobang gibi birçok Çinli lider, tüm Tibet topraklarının tek bir yönetim altındatoplanmasını desteklemişlerdir. Panchen Lama, Ngapo Ngawang Jigme ve BapaPhuntsok Wangyal gibi Çin Halk Cumhuriyeti’nde bulunan Tibetli bazı üst düzeyyetkililer de bunu desteklemişler, Tibet topraklarının tek bir yönetim altındabirleştirilmesinin anayasaya ve kanunlarına uygun olduğunu onaylamışlardır. Çinmerkezî hükümeti, 1956 yılında Komünist Parti üst düzey üyelerinden SangyeYeshi (Tian Bao)’nin de içinde bulunduğu özel bir komite atamıştır. Bu komite,Tibet bölgelerinin tek bir özerk yönetim altında birleştirilmesi konusunda detaylıbir plan yapmakla görevlendirilmiştir. Ancak çalışma daha sonra aşırı solcu unsurlargerekçe gösterilerek durdurulmuştur.Tibetliler, bir halk olarak kendi kültürlerini ve ruhani değerlerini yaşama, korumave geliştirme konusunda derin bir arzu duymaktadırlar. Tibet bölgelerini tekbir idari bölge altında birleştirme ihtiyacının en önemli gerekçesi, Tibet halkınınbu arzusuna cevap verme ihtiyacıdır. Bu, ayrıca -anayasanın 4. maddesinde görüldüğügibi- anayasada yer alan bölgesel millî özerklik ilkelerinin temel varsayımıve amacıdır.Tibetlileri bölmek, dahası ayrı kanun ve düzenlemelere tabi tutmak, Tibet109