dogu-turkistan-sempozyumu

Dou ria ooi aadai laalar oullu e oulluu oal ileri Sincan Eyalet Hükümeti tarafından Ekim 2004 tarihinde yayımlanan bir rapor,Doğu Türkistan’da yaşayan Çinli nüfusun ortalama gelirinin Uygurların gelirindendört kat daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur. Uygurların neredeyse%85’i çiftçidir. Aynı resmî rapora göre, bir Uygur çiftçinin ortalama yıllık geliri820 yuan (100 USD) iken, Doğu Türkistan’daki bir Çinli çiftçi yıllık 3.000 yuan(400 USD) gelir elde etmektedir.Çiftçiler, hiçbir teknolojik gelişme olmaksızın işlerini hâlen eski çağlardakibiçimde yapmaktadırlar. Genel olarak tüm işler eski usul aletler (tırpan, orak)kullanılarak elle yapılmaktadır. Her aileye geçimlerini sağlayabilmeleri için çokküçük bir arazi verilmekte ve ne ekip biçecekleri konusunda da hiçbir özgürlükleribulunmamaktadır. Fakir çiftçilerden -Hoten’de olduğu gibi- Doğu Türkistan’ınbazı bölgelerinde 20’ye yakın farklı vergi istenmekte ve zor şartlarda bırakılmaktadırlar.Hasatlarının belirli bir bölümünü piyasa fiyatının altında bir bedel karşılığındahükümete satmaları için zorlanmaktadırlar.Hashar (ücretsiz zorunlu çalıştırma), olarak bilinen yılda iki ay zorunlu ücretsizçalıştırma uygulaması hâlen Doğu Türkistan’ın kırsal kesimlerinde devametmektedir. Doğu Türkistanlılar bazen, çok uzak yerlere gitmek zorunda kalmaktalarve hashar dönemi bitinceye kadar da geri dönememektedirler. Bu süre zarfındaçiftçilerin kendi barınma ve gıda ihtiyaçlarını karşılamaları gerekmektedir.Bu görevin yerine getirilmemesi para cezasına ve arazilerinin ellerinden alınmasıgibi sonuçlara varmaktadır.Amnesty International tarafından yayımlanan aşağıdaki rapor Çin yönetimialtındaki Doğu Türkistan’da çiftçilerin yaşadıkları sorunların bazı boyutlarını yansıtmaktadır:“Sincan Uygur Özerk Bölgesi genel nüfusun (hapiste olmayanlar) devlet eliylesistematik bir biçimde zorla çalıştırmaya tabi tutulduğu Çin’in tek bölgesidir.Hashar olarak anılan sistemde, çiftçi aileler tarım, altyapı ve diğer kamu işlerindeher seferinde 2-3 hafta süreyle çalıştırılmak üzere aile üyelerinden birini gönderirler.Karşı gelenler para cezasına çarptırılmaktadırlar. Bu kişilere çalışmalarınakarşılık hiçbir ödeme yapılmamakta, kalacak yer ya da gıda verilmemekteve kendi ulaşım masraflarını kendilerinin ödemeleri gerekmektedir. Çalışanlarınçoğu açıkta uyuduklarını ve çalıştıkları dönem boyunca da erişteyle beslendikleriniifade etmişlerdir. Gücü kuvveti yerinde genç erkek bulunmayan aileler bileuygulamadan muaf tutulmamaktadır. Uygurlar tarafından ifade edildiğine göre 70151