dogu-turkistan-sempozyumu

sanatçılar ve yüksek profilli sporcular gibi kişileri de içermektedir. Hükümet, tümbu insanlara maaş ve ikramiye vermekte, çeşitli masraflarını karşılamakta; ücretsizsağlık sigortası, konut yardımı, ücretsiz emeklilik planları vb. adı altında onlaraödeme yapmaktadır. Kısacası kazanan her şeyi almaktadır. Kanunlar ve politikalar,bu grupları, siyasi statükoyu tanımaları ve kabul etmeleri karşılığında gitgide dahafazla kayırmaya başlamıştır. Bu insanların maaşları ve ek gelirleri; sıradan işçilere,tarım işçilerine, memurlara ve küçük işletme sahiplerine nazaran fahiş bir artışgöstermiştir. Aradaki uçurum, dünyadaki diğer ülkelerden çok daha fazladır. Potansiyelmuhalefeti bastırma ve satın alma yönündeki bu politika, Tiananmen katliamısonrasındaki baskıların, temizlik operasyonlarının ve uygulanan zulmün dekatkısıyla oldukça etkili olmuştur. Acımasız siyasi realite, aydınların zihinlerindepsikolojik olarak caydırıcı bir korku havası yaratmıştır. Zaman geçtikçe bu korkuyerini karamsarlığa bırakmış ve insanlar artık neyin doğru, neyin yanlış olduğunudüşünmemeye başlamıştır. Kayıtsızlık ve ikiyüzlülük, hızlı bir şekilde tüm Çinliaydınların benimsediği yeni bir akım hâline gelmiştir. Çin AŞ’nin de çabaları ilebu, vaktiyle bağımsız olan ve toplumun vicdanı olarak kabul edilen aydınların1992 sonrası statükoya karşı tutumlarını yumuşatmalarına neden olmuştur. Aydınlar,hızla “vicdanların adamları” olmaktan çıkıp “ekonominin adamları” hâlinegelmişlerdir. Bu kişiler, Çin AŞ’nin hisseleri ellerinde olduğundan, çoğunluk hisselerinielinde bulunduran hissedar -komünist rejim- tarafından belirlenen oyununkurallarına isteyerek uymaktadırlar. Birtakım düzenlemelerden tam olaraktatmin olmasalar da ve bazen seslerini yükseltebilseler de, velinimetlerinin kimolduğunu hiç unutmamaktadırlar. Görünürde tarafsız kalarak ve güya komünistrejime ait olmayan bir terminoloji ile statükoyu onaylamaktadırlar. “Özel UlusalŞartlar Teorisi”, “Hayatta Kalma Hakkı”, “Önce İstikrar”, “Refah Dönemi”, “ÇinVatanseverliği” ve “Çin’in Yükselişi” gibi çeşitli teoriler üreterek ve birçok bahaneyisavunma malzemesi hâline getirip bunlardan bir kakofoni yaratarak komünistrejimin kanlı geçmişinin üzerini örtmeye ve günümüz Çin’inin nahoş gerçekliğinihoş göstermeye çalışmaktadırlar. Bu insanlar böylece Havel’in “iktidarın rezil tabanı”olarak adlandırdığı şeyi oluşturmaktadırlar.Başka bir deyişle bugün Çin’de, iktidar (siyasi seçkinler), sermaye (ekonomikseçkinler) ve aydınlar (sosyal ve kültürel seçkinler), mevcut siyasi düzeni devamettirecek bir ittifak kuracak şekilde birbirlerine yolsuzluk bağı ile bağlıdırlar. Buittifak, Çin AŞ’nin mülkiyetini ve yönetimini elinde tutmakta ve tüm dünyayı216