Werke. Kritische Gesamtausgabe. [Hrsg. von J.K.F. ... - Maarten Luther

In XV PsaliTios graduum. 1532/33. [1540.] (Ps. 123. 1.2) 127
Hfl] CLcli est, sed mihi non est, donec mihi manifestetur. Fuit hab[itator
celi ante omnes hoLmincs, sed milii nihil profuit, donec descend[eret et
loqLueretuT et constitueret locum, tempus per se, dicens: Hie habitabo, hie
inveniar. Est creator, sed non invenies, sed hie. Hec ignorant isti idola-
5 [trae PapLa, TLurca, filii IsLiael et omnes auctores volunt[arianim religionum,
qni deum volunt treffen nad) irem fopff. Constituendum de eerto
loco, persona; his habitis postea voca C[reatorem, habLitatorem celi, cre-
a^torem hominum, benedictorem seminis et frugum. Sed Ante hoc est
fnmus ante ignem.
10 'Ecce, sicut ocuU servorum': sunt 2 similitudines, ubi magis urgetv 2
suum afLfectum, ut illam orationem q^uamvis brevem reddat ardentiorem:
qLuam diu Differt, videt[m' in con^spectu nostro ty^rannus,
falsos fratres, qui iaetant se doct[ores supra cathLedram M^osi, in loco
3 habitabo c aus habitat 4 inveniam hie mit Strich zu habitabo Z. 3 gezogen
5 auctores fehlt 8 frugum c aus frugis U fumus c aus fnmum 11 ut c aus ac
Dr] Proponitur igitur nobis hie exemplum patientiae, quod expectanda
15 Sit manus Domini et non dubitandum de auxilio divino seu manu Domini
affutura. Cum enim prima syllaba seu potius primus gemitus
orationis incipit, annuit Deus et respondet nobis: fliat, non tamen
debemus statuere, ubi, quomodo, quando, per quos sit daturus, quae
petimus. Haec enim relinquenda simt Deo, ut ipse definiat. IsTobis hoc
so agendum est, quod nostri officii est, ut scilicet oremus et sicut servus
respiciamus ad manum nostri Doniini.
Ad hunc modum docet nos David suo exemplo et monet, ut etiam
expectemus, non remittamus brachia nee avertamus oculos a Domino,
sed ut urgeamus, instemus, perseveremus, sicut Christus quoque monet Sut. le, 2ff.
25 similitudine illa mulierculae et iniusti iudicis, qni, etsi neque Deum
nee homines timeret, tamen improba assiduitate vincitur ad cognoscendam
causam. Si enim homo pessimus tam malus non est, quin superetur
improbitate orandi, quid non de Deo sperabimus, qui se ultro ad audiendas
preces offert, nos autem etiam mandato suo cogit ad orandum, imo ut
30 dicam, quod res est, qui ad largiendum est promptior, quam nos ad
accipiendum? Nam iUa mora, qua auxiliiim differt, non hoc agit, ut
ostendat se nos non auditurum esse, sed \\t exerceat fldem nostram et
nos discamus cognoscere varias et multiplices rationes auxilii divini,
tam longe positas supra hoc, quod capere et inteUigere possumus. Sta-
35 tuamus ergo rem, quam petimus, differri, non negari, nee patiamur
nos unquam eo adduci, ut moram hanc interpretemur esse neglectum;
vult enim Dominus ita nobiscum agere, ut nomen suum retineat, quod
14 certo affutura B 3f> neglectam A