Werke. Kritische Gesamtausgabe. [Hrsg. von J.K.F. ... - Maarten Luther

128 In XV Psalmos graduum. 1532/33. [1540.] (Pb. 123,2)
Hs]Davidis, timentur, honorantur, et diu durat. Sed sie faciemus ut i\ned:)te
et megbe. VolLumus expLCctare et tamdiu auf f iljn je()en, donec misereatur.
Conf[itetuT vir bonus et PLius deum differre, quod non constituit nobis
tempus, definit modum, quo velit iuvare; sinit modum, tenipus infinitum
bleiben. Si finis erit, tempus veniet, persona et omiiia, non nostra deüui- s
tione sed divina. Qui in tentLatione, non fted deo Q\i. Non ymM deflniri
per nos. Exemplum est hie patientiao- In quacunque trib^ulatione
expectandum, non dub[itandum de manu vent[ura. Oratio est audita
ad 1 syl[labam, deus dicit in c^elo: fiat. Nemo oret, nisi constiLtuat in
corde: OrabLO, et antequam dixLi Amen, Qft"? ia in CLelo. Sed ubi, quo- lo
modo, quando, per quem, ba jol id) nid)t jdjiiefen sed ipse. Sed sufficiat,
quod certa exaudLitio; sed quomodo, non etc. Ideo dicit: volLumus
expLCctare et ocluIos nostros sie levare in c^elum, sie urgere orationem,
4 modus 5l6 defenitione
Dr] David in alio loco ei tribuit, quod scilicet sit 'Adiutor in opportimitate'.
Haec opportunitas deflnitur ab ipso, a nobis non potest definiri. is
Sed obiter hoc quoque admonendum est, quod Spiritus sanctus
hoc in loco probat oeconomiam, quod liceat habere servos, et simul
significat bonum vitae genus esse servire, si tarnen accedat fides, Siquidem
servi hie inducuntur pro consolatione servorum Dei et probatur
in eis patientia et fides, quam habent de Dominis, quod non statim ad »
primum asperum verbum fugiunt neque ita severitate Dominorum ter-
rentur, ut omnem de eorum benignitate spem abiiciant, Sed reapiciuut
ad manum eorum, et expectant miserieordiam. Sed profecto loquitur
David de melioribus eervis et ancillis, quam hodie sunt. Nulluni enim
genus hominum est, quod faUacius, negligentius et impatientius sit, etiam a
cum iustissimae causae sunt obiurgandi. Quare qui volunt boni esse,
meminerint exemph et regulae, quam Spiritus sanctus hie dicit a bonis
servis servari, quod non impatientes, non difficiles sunt, sed fideliter
officium faeiunt et respiciunt ad nianus Dominoi-um suorum.
Praecipue autem hoc in loco observandum est pronomen, quod non so
simpliciter dicit: 'oculi nostri sunt ad dominum Deum', sed addit:
'ad dominum Deum nostrum', hoc est, ad eum Deam, qui manifestavit
et revelavit se nobis in verbo suo. Nam absque hoc si esset, non esset
noster Deus; sie Dii Gentium et Idola, quae singuli sibi tingunt, c'icuntur
quidem nostri Dii, tanquaro a nobis ficti et facti, sed non sunt veri Dii. '»
nie aut