Werke. Kritische Gesamtausgabe. [Hrsg. von J.K.F. ... - Maarten Luther

Iii XV Psalmos gradimui. 1532/3:3. [154U.] (Ps. 120, 1) 23
Hs] jiraecepto, ut causam coniuuga.s cum praecep[to. Est duplex causa:
uecessitas dei praecipientis et urgentis mali. Non quaere alium medium.
Volo ire ad istum hominem, ut pro me oret! bene et te coniunge cum
aliis et ora, ut sit una vox Ec[clesiae, omnes dLicant 'pater noster'.
5 Ideo dicitur: 'ad Dominum', ift üufiberLinajfcn fcf)tüer, quia non
apprehendimus causas et praecep[ta. Olim : ^ä) tnolt gern deum anruff en,
sed sum ju gering. Ego volo invocare Sanctos. Imo mox terretur
con[scientia audito nomine dei. Est quidem magnus, tamen ligat te
praeceptum. Es quidem mag[nus et terribil[is, tamen sum sxib tuo
10 praecepLto. Ego non erbncf)t, non ft^et bei) mir, ut orem; Ut MonachLi,
qui opus arbitrarium fecerunt. @§ ft^et niäjt in arb[itrio tuo. Non inspLice,
quam mag[nus deus et tu parvus, Sed quod ipse praecep^it et v[ult
habere. Imo facis sacrificium odoris suavis[simi et deus urget, minatur.
Ideo die: In tribLulatione invoco; hoc dicis. Ego indigLUUs, tuum prae-
15 cep[tum, promisLsio digna et tu dignus, cui obedLiam. Ideo oro non
in mea dignitate sed dei. Si ego non, tamen dei praecep[tum, promis[sio.
14 hoc dicis mit Strich zu odoris suavis[8imi Z. 13 gezogen
Dr] spectum Dei faventis adimimt, et statuamus orationem esse sacrificium
gratissimum Deo et talem cultum, quem ipse a nobis exigit. Quidam
de medio cogitant et fratrum orationibus nituntiu-, Id sane non est
20 repraehendendum. Nam plurium oratio est fortior. Sed necesse est,
ut tu quoque ores et fias pars Ecclesiae, quae uno ore dicit: 'Pater noster.' i'fattij. r,, 9
Nequae enim huius aut illius tantum, sed tuus quoque vult esse Pater.
Diserte autem additum est: 'Ad Dominum' contra illas cogitationes,
quae et me olim exercuerunt et adhuc liodie, si qui inter Papistas sunt
S5 simplices, exercent. Sic enim cogitabam: Peccator sum, non igitur
possum orare ad Deum mihi propter peccata succensentem ; Quaeram
mediatores, quibus propitius est, Mariam, Petrum, Annam etc. Conscientiae
enim pavidae audito nomine Dei terrentur. Et sane magna
est maiestas. Sed non tam magnam fingere tibi debes, ut ideo orare
30 nolis. Si enim maiestatem consyderas, cur non in hoc consyderas, quod
ipsa maiestas praecepit, ut orares? Profecto non ita pnsillus aut nihil
es, quin te autoritas praecipientis liget. Hoc mandatum intuere et com-
mitte te eins gratiae, qui idmandavit, die: Domine, non est arbitrii mei,
orem ne an non orem ? (sicut monachi somniabamus). Tu praecepisti,
35 agnosco igitur me debere parere tibi. Si indignus sum, at praeceptum
et voluntas tua digna est, cui paream, promissio tua digna est, in qua
confldam. Oro itaque in dignitate non mea, non Mariae, non Petri,
sed in dignitate nominis lesu et Dei praecipientis et mandantis.
31 praecipit B