Werke. Kritische Gesamtausgabe. [Hrsg. von J.K.F. ... - Maarten Luther

50 lu XV Psalmos gradnum. 1532/33. [1540.] (Ps. 121, 1)
Hs] pectandarum toto cortle, qiiae creduntur, ut sunt bona conscientia,
laetus animus, invicta fide.s contra mortem, paupertatem, ignominiam
mundi et odia diaboli, scandala et errores, fe[t ft()en. Natura fidei volun-
tas, quae pendet in verbo, quod praeseribit invisibilia gaudia, auxilia
et patrocinia, et sie tarnen: quae expectes, habes; venit auxÜLium de
^ab. 8, 3 monte, sed gilt t)arven£i. 'Veniet, et non tardabit.' Sed non signat horam,
locum, personam, quia auxÜLium invisibLÜe. 'Veniet': irivb geiüiiltcf)
!omen, 'et non tardabit'.
(iBI. 119 b] Ideo exh0[rtat suo exemplo, ut sciamus fidem rerum in-
vcbr.u, 1 visibLÜium et expectandLarum, ut Eb. bene definivit.
'Oculos': SSo l)in? 'ad montes'. Quales? 'Unde venit'. Ibi auditis
carere auxilio, pendet in montib[us quasi destitutus. Sed quomodo
depingit fidem ? 'Auxil^ium' nominat, sed et nominat invisibile, quod
nondum habet, sed addit expectationem : 'veniet'. Non video, qiiomodo
liberaturus sit me a peccato, morte, et cor palpitat in tribLulatione mundi.
Sed tarnen paratum est auxilium, ego expecto, credo affore aux Milium,
XU 3 ff. Natura fidei r 6 über undeutlichem \eniet nochmaU veniet " geltiijlK^
c au» getsiäti^ zu 10 Eb. 11. r 11 venit o 13 sed o 15 sit me o
Dr] huius vitae non esse similes gloriae in nos revelandae', sicut Paulus con-
solatur.
Haec igitur sententia est huius versus, ([uod fidos sit notitia renim
invisibiUum, et tarnen exspectandarum, ne sciUcet existimemus eam es.se so
puram speculationem, qualis est Thomae de Angelis. Sunt res expectan-
dae, quas experimur, nempe bona conscientia, laetus animus, invicta
fldes, quae contra paupertatem, invidiam, scandala mimdi, contra errores
et ipsam etiam mortem consistit. Ad hunc modum fidei natura discenda
est, quod scilicet sit voluntas seu notitia seu expectatio pendens in j»
verbo Dei, quod verbuin ostendit et monstrat invisibilia auxilia, quae
certa quidem et inlallil)ilia sunt, sed tarnen expectanda, quae etsi tar-
dabunt, tarnen venient. Non signandus est eis locus, non tempus, non
persona, sunt enim invisibilia, et tamen certa. TIuc proprie i>erfiuont
verba Psalmi: 'Levo oculos meos ad montes, unde milii auxihuni venit.' jo
Hie ostendit se carere auxilio, et tarnen spe auxilü respicere in montes
et expectare invisit>ile patrocinium.
Ad hunc modum nobis (|uoque facieudum est. Non video, (juid edam,
quid bibam, unde tolerem sumptus, non video, quomodo periculum igno-
niiniae evadam. Cor igitur palpitat, tanquam destituti simus omni auxiHo. jj
llic sentiendum est, auxilium certo esse praeparatum, etiamsi nescimus,
quando futurum sit. Ergo iredamns et expectemiis. Sed hie diseitur,
quam difficile sit credere, cum contra quae videmus, audimus, sentimus,