slika politike - Jovan Despotović

187najborbenijih kreativnih pozicija koje su se pojavile u recentnoj srpskoj i jugoslovenskojumetnosti.Vlastiti doživljaj drame kolektivne smrti zaloga je stvarne autentičnosti i iskrenostinekog individualnog stvaralačkog čina od trenutka od kada umetnost postoji kao ljudskoiskustvo. Ta velika tema, možda najveća u kulturnoj povesti čovečanstva, nalazila je autorekoji su joj odgovorili na direktan način stvarajući takve radove koji su formirali korpusnajvrednijih, najznačajnijih i najboljih, upravo remek-dela ukupne istorije umetnosti. Nanjenom vrhu svakako se nalazi i Gernika Pabla Pikasa, a tom nizu po svim osobinama pripadai monumentalna skulptorska kompozicija Apel za mir Vide Jocić postavljena za vremeNATO borbandovanja tokom aprila-maja meseca 1999. godine u Centru za kulturnudekontaminaciju. U njegovoj osnovi je univerzalna znakovitost holokausta (za svakogpojedinca, kolektiv, naciju, uvek i svuda), u njegovoj kreativnoj pozadini je broj 49865 urezanna vajarkinoj ruci u Aušvicu 1943. godine, u njegovoj estetičkoj ravni je dramatičnaekspresija forme jednog koje se u tim prilikama redovno umnožava do mnoštva; to je, kako jeveć napisano - katedrala bola što deluje svojim razornim mukom, jekom strašne tišine,kretanjem u mestu, kovitlacem emocija u prostoru i vremenu...Mogući su mnogi i posve različiti odgovori na izazove koje sadašnje društvo, kultura itehnologije stavljaju pred estetičku i etičku svest umetnika. Jedna od ključnih i najopštijihodrednica koja ukazuje na način aktuelnog oblikovnog ukrštanja ovih područja jestecrossover - čime se indukuje da su ona istovremeno dovedena u jedinstvenu estetičku ravanali i da su time njihovi identifikacioni kodovi uzglobljeni i preneti u jedan novi i (drugačiji!)artificijelni fenomen. Ponovo se odigrava dobro poznata i, tokom duge povesti umetnostipotvrđena, stalna povezanost čvrstim estetičkim linijama spoljašnje ikonosfere (sa njenimdominatnim formama i sadržajima koji joj daju izgled) sa onim oblikovnim izrazom za koji seodmah (kroz kritiku) ili nešto kasnije (kroz teoriju) utvrdi da je postao plastičkim znakomepohe. Izložba, ili pak prezentacija rada sa ironičnim i iritirajućim nazivom Perfect FutureDejana Atanackovića (u Centru za kulturnu dekontaminaciju u Beogradu 1998) sastojala seiz tri segmenta: nekoliko minijaturnih svetlosnih kutija izrađenih po uzoru na reklamnebilborde, posedno izrađenom CD-romu koji se mogao pretraživati na postavljenomkompjuteru i projekcije osnovnog rada na velikom platnu. U tehnloškom pogledu očigledno jeda smo se suočili sa primerom upotrebe, pri čemu se mora istaći - sjajnim i ubedljivim, medijaekranske, računarske i tehno-kulture. Emitovanje ovog rada protiče u potpunoj tišini čime se