slika politike - Jovan Despotović

31Stepen vlastite kriviceHalil Tikveša se među jugoslovenskim grafičarima koji su stupili na umetničku scenu šezdesetihgodina gotovo odmah našao na vrlo istaknutijoj poziciji. Već prva njegova izlaganja otkrila sujednu tada oubičajenu reakciju najmlađih stvaralaca zbog dominacije apstrakcije koja se uslikarstvu pojavljuje kao povratak predmetu i figuri. U opštim kategorijama, to vreme je stilskibilo definisano kao nova figuracija, ali je Tikveša specifikovao vlastitu kreativnu pozicijujednom novom poetikom predmeta koji su imali jasno likovno poreklo u samim prirodnimformama.Kataloška tumačenja i kritičke recenzije njegovih radova iz tog perioda formirali suprecizan semantički krug u kome su se našli oni simboli, stanja, doživljaji njegove vrloindividualizovane ekspresije koji su omogućili da se čak govori o Tikvešinom autorskomrukopisu u grafici. Predmeti, figure, oblici koje nalazimo na njegovim grafikama iz tog periodanačinili su Tikvešin prepoznatljivi ikonografski repertoar.Pokretački kreativni smisao u likovnosti Halila Tikveše zapažen je u njegovimmemorisanim slojevima najranije mladosti, slikama ambijenata koji su u njegovom iskustvuostali poput trajnih estetičkih kategorije. Princip koji je takođe već tada zapažen i na kome sečesto insistiralo, na kome je i zasnovana njegova umetnost kako su pisali mnogi kritičari, utvrđenje kao eros - dakle kao izrazita životnost ove grafičke umetnosti kojom je upravo određen injegov ukupni, opšti pogled na svet. U tom jedinstvenom znaku proticala je Tikvešina umetnostsve do početka devedesetih godina kada je poslednji put samostalno izlagao ovakve grafike icrteže.I tada je nastupio prekid - eros je zamenjen tanatosom, natalno mortalnim, život smrću,žovijalno morbidnim. U našoj zbilji i Tikvešinoj umetnosti istovremeno.Ciklus njegovih novih radova ratnog perioda (izložen u Centru za kulturnudekontaminaciji) pokazao je svu realnost protekle jugoslovenske drame ali ne artificijelnimformama već gotovim elementima, press clippingom - naslovima, tekstovima i fotografijamaobjavljenim u novinama tokom devedesetih godina koji su ovde aplicirani sa jednom očiglednomnamerom - trajnog evidentiranja dokaza o tim događajima i njihovim akterima. Ovi isečci izštampe, (izložba se i zove Isečci iz dnevnika jednog štampomana), kolažirani su na takav načinda stvaraju sem evidentnog estetičkog prizora i poznati dnevnički izgled sa literarnim sadržajem