slika politike - Jovan Despotović

194premijera alternativnih filmova autora kakav je Želimir Žilnik, demonstrativnih okupljanja,uličnih predstava Sonje Vukičević pred kordonom policije u vreme protesta 96/97, otvorenihrazgovora o zaoštrenim i bolnim društvenim i političkim pitanjima koja su sve ovo vremepotresala Jugoslaviju sve do njenog konačnog rasturanja, kulinarske akcije Nebojše Popovapod nazivom "opasuljivanje" naroda... Po ovome, Centar je iako nezavisna kulturna institucijapreuzela ulogu mnogih "urušenih" oficijelnih kuća od nacionalnog značaja koje nisu imalehrabrosti da progovore o najtežim problemima koji su temeljno potresali Sbiju svih ovihgodina a građana i umetnika osuđenih na puko preživljavanje i trajanje na egzistencijelanoj iprofesionalnoj ivici.S druge strane, u poslednje vreme zabeleženo je i preuzimanje atributa"dekontaminacija" od strane Jugoslovenske levice, po broju članova, simpatizera i glasačaminorne partije ali odlučujuće po političkom uticaju koja njime zapravo nastoji da"disciplinuje" nerežimske medije na nekakvoj lažnopatriotskoj osnovi, previđajući dakako sarazumljivim razlogom i smisao "denacifikacije" društva kroz ideologiju kojoj je ona takođeznačajno doprinela. Zbog toga bi izložba Pronađi se mogla upravo nekim njihovim idelozima(mada je jedan od njenih čelnika - Ljubiša Ristić, predsednika JUL-a svojevremenoprisustvovao razgovoru o pozorištu) da pomogne da se (pro)nađu na onoj strani koja jezabrinuta, većinom smrknuta i užasnuta nad prizorima koji su nam uz njihovi zdušnu pomoćnapunili istoriju i memoriju, i što je najgore, najmlađim generacijama definitivnokontaminirali i nacifikovali detinjstvo.Centar za kulturnu dekontaminaciju za proteklih pet godina obavio je ogroman deoposla održavanja (uz krajnje napore) makar minimalne prisebnosti i zdravog razuma kodsvojih redovnih i povremenih posetilaca. A to ne da nije malo, nego je ogromno u poređenjusa intenzitetom opšteg, pa i kulturnog te umetničkog štetočinstva što nasuprot njemu stojepoput bauka čak i u Srbiji neminovno, a u najnovije vreme i definitivno prolazeće epohe.Neumoljive posledice preživljavanja istorijeČedimir VasićOd kada se pojavio na umetničkoj sceni početkom sedamdesetih godina Čedomir Vasić jekonstanto ispoljavao ambivalentno shvatanje osnovnih estetičkih propozicija svoje epohe uodnosu na ranije u kojima je plastičko stvaralaštvo imalo drugačiju funkciju što ga je iz nekihrazloga zanimalo i podsticalo na mentalno i kreativno delovanje. Tako je svih ovih godina s