slika politike - Jovan Despotović

57Kada se, napokon, usredsredimo na sadašnji trenutak, iskrsava i pitanje da li su umetnicidanas kadri da svoja uzbuđenja prenesu na društvo (poput onih iz istorijskih avangardi ratnog irevolucionarnog perioda) koje stoji na rubu jedne opšte (nacionalne i državne) katastrofe?Očigledno je, pri tome, da su nekadašnje umetničke utopije (ali i sve druge poput političkih,ideoloških ili socijalnih) preobražene u današnjoj praksi u brutalne prizore opšteg nestanka,propasti, destrukcije... Metafora o savremenom razaranju pojma umetničkog dela koliko i zgledagalerijskog (i uopšte izlagačkog) prostora nove umetnosti lako se prenosi na karakterističneznačajke spoljašnje realnosti, a u ovoj vrsti umetnosti metod plastičke dekonstrukcije zapravosimbolički označava evidentno stanje bukvalne destrukcije kao dominantne ideološke kategorijetekućeg fine de siecla - reflektovanog u krivom ogledalu: ranija potreba za građenjempreobražena je u nagone razaranja, optimizam ulaženja u novi, XX vek zamenjen je strahompred krajnje opasnom budućnošću nagoveštenom na pragu XXI stoleća: sledećih hiljadu godinatrećeg milenijuma izgledaju, iz ovdašnje kataklizmične perspektive, kao period čiji se krajnikako neće dočekati.To bi konačno i bio cilj upozorenja Nikole Rikanovića.U Beogradu, 15- 22. marta 1999.Nikola Rikanović: "Ambijentalna instalacija", pred. kat. samostalne izložbe, Centar za kulturnudekontaminaciju "Paviljon Veljković", jun 1999, "Estetičke idelogije na vlastitim ruševinama",Danas, 21. jun 1999, s. 9, III program Radio-Beograda, 21. jun 1999.