slika politike - Jovan Despotović

482okrenuta budućnosti a ne prošlosti, što je za većinu tradicionalista izrazito paradoksalnifenomen.Najvažniji stub ove državne moći je raspodela javnih prihoda. Jednom uveden red(2002. godine sa novim budžetskim zakonom) ogleda se u tome da se sredstva od porezauplaćuju iskljućivo institucijama kojima je osnivač država, preko noći je 2004. zamenjenstarim načinom finansiranja zaštite kulturne baštine transferom novca korisnicima ovihdobara – crkvama koje su iz mnogih razloga sklone nenamenskom trošenju. Time ne samo dase krši zakon, već tokovi novca postaju neprozirni, a time i skloni zloupotrebama.Posle 1999. godine, sa dolaskom međunarodne administracije na Kosovo, nastale subrojne prepreke u izvršavanju zakonskih obaveza Srbije (i) u oblasti zaštite spomeničkognasleđa. Iskrsao je tada ceo niz problema – od izrade nove liste spomenika kulture na Kosovu,do njihove drugačije kategorizacije, od izglasavanja novih zakona o zaštiti kulturnih dobarado definisanja odnosa institucija zaštite iz Srbije u području pod jurisdikcijom UNMIK-a.Pored već poznatih problema sa zaštitom kulturnog nasleđa na Kosovu i Metohiji koji datirajuveć duži period, a kulminirali su nakon 1999. godine, od nedavno se priključio i velikinasporazum oko pitanja nadležnosti nad njima u trouglu: Republika Srbija, Srpskapravoslavna crkva i UNMIK.Prema rezoluciji 1244 i brigu na očuvanju spomeničkog nasleđa na Kosmetu preuzelesu međunarodne organizacije. Kako one nisu u mogućnosti da taj posao obavljaju na stručannačin, po prirodi stvari, ovde su uključene ustanove zaštute Republike Srbije, najpreRepublički zavod za zaštitu spomenika kulture, potom Regionalni zavod koji je osnovan uLeposaviću. No, najpre je besparica onemogućavala efikasan rad u ovoj oblasti a potom, odformiranja privremenih institucija – Vlade Kosova, i sve teže dobijanje dozvole da našistručnjaci rade na Kosmetu.I kada se činilo da je prvi problem u postupku rešavanja dobijanjem prve donacije od4,2 miliona eura, iskrsao je novi problem koji se pre svega tiče odnosa unutar Srpskepravoslavne crkve. Naime, nadležni vladika Artemije aprila 2005. godine, ne dozvoljava da sei jedan euro uloži u obnovu crkava i manastira ako taj novac ne ide preko njegovogeparhijskog računa, i drugo, rezolutno zahteva da u stručnim poslovima restauracije ikonzervacije ne mogu da učestvuju ’oni koji su te spomenike rušili’, tj. kosmetski Albancimakar oni bili i profesionalno osposobljeni za ove poslove – i to velikim delom upravo ubeogradskim stručnim školama. Prvi razlog je njegova očigledna želja da sam upravlja