slika politike - Jovan Despotović

234antisrpske zavere koju je čak pronalazio i u institucijama poput UNESCO-a. Naše kadrovskekuhinje obeležava ili totalna ignorancija, ili totalni bezobrazluk. Beogradom se naglo pronelavest da se sprema smena načelu srpskog Ministarstva kulture. Razumljivo je, jer ako ne naobe noge, ono barem na jednom se u JUL moraju naći oni koji brimu o idejnom stanju nacije -pre svih ministarstva obrazovanja, informisanja i kulture. Jugoslovenska Elena Čaušesku(sličnost nije samo u naučnim i akademskim titulama), za razliku od ideologa koji zaludnosede u opozicionim partijama, očigledno se gubi vreme. Ispod takvog idejnog pokrovaodvijala se i nedavna revija kineskog filma, koja je uz nekoliko zapadnoevropskihkoprodukcija netačno nazvana FEST. Burno započeta i naglo prekinuta (očigledmo izunutarpartijskih razloga) javna rasprava bivšeg ministra Đukića i sadašnjeg direktora Berčekazačas je ukazala na stvarni sukob interesa u vladajućoj koalciji (SPS-JUL). Slično pismo senestrpljivo očekuje i u Muzeju savremene umetnosti (podsetnik: tadašnji ministar kultureĐukić je u istom paketu svoje kafanske ortake postavio za direktore Narodnog pozorišta iMuzeja).U očekivaju izvešataja Kristofa fon Inhofa, delagata Evropskog saveta koji je boraviou Beogradu, Novom Sadu i Vukovaru zbog pritužbi Hrvatske oko načina zaštite i evakuacijekulturnih dobara iz Slavonije u Jugoslaviju tokom rata 1991/92. prilika je da se pokrene ipitanje zaštite samih srpskih umetničkih spomenika - ne samo na ratom ugroženimpodručijima.Zaista je lepo i za pohvalu što Ministarstvo kulture Srbije ulaže velika sredstva zazaštitu srpskih srednjovekovnih manastira (što mu je svakako i osnovni posao), ali šta je,recimo, sa srpskom umetnošću 18. i 19. veka koja se velikim delom nalazi i na teritorijiSlavonije? Pa ako je država pokazala eventualnu nezainteresovanost, iznenađenje je da je jošgore postupila Srpska pravoslavna crkva (kojoj pripada najmanje 90 odsto srpskih kulturnihdobara sa toga područja). Doduše, u njenoj organizaciji, delom od države, a znatno većimdelom od priloga emigracije, prikupljena su velika sredstva upravo za zaštitu crkvenihobjekata i predmeta. Međutim, prema onome što crkva zapravo sada čini sa ovim novcemneće se spasiti ništa, ili, pak, vrlo malo - osnovni cilj je, zapravo, izgradnja novih crkava na"oslobođenim teritorijama", dakako u srpsko-vizantijskom stilu, koji je odjednom postaoveoma popularan kod Justinovih učenika, Štaviše, javlja se jedan zaista novi fenomen:zastrašujuće nipodaštavanje srpske barokne umetnosti, od crkvene arhitekture i ikonostasa doslikarsta, čiji se najznačajniji primerci nalaze na teritoriji Slavonije i Vojvodine. Saglasno