slika politike - Jovan Despotović

442se moraju negovati one različitosti koje, u krajnjem ishodu, efikasno dovode u pitanje tolikonaglašeno unifikovane tranzicione procese.U jednoj od tih oblasti, vrlo specifičnoj za naše uslove, bremenitoj brojnim problemima inepoznanicama kakva je zaštita kulturne baštine na Kosovu i Metohiji, svakako da senajplastičnije mogu uočiti nedoumice koje tranzicija i globalizacija kao dominantni i, unekom smislu, obavezujući procesi prelamaju u realnom poličkom prostoru i aktuelnomvremenu. Sledeći redovi su pokušaj davanja doprinosa razumevanja tog konflikta: opšteposebno,globalno-regionalno, tranziciono-nepromenljivo na jednom od naših danasnajbolnijih problema koji se odnosi na obnovu i zaštitu kulturne baštine u južnoj srpskojautonomnoj pokrajini koju mnogi već sada vide kao samostalnu Republiku Kosovo.Kada je početkom 2002. godine načinjena struktura Koordinacionog centra za Kosovo iMetohiju kao zajedničkog tela Savezne republike Jugoslavije i Republike Srbije, prema shemitek uspostavljene organizacije Međunarodne administracije Ujedinjenih nacija formirane uPrištini na osnovu Rezolucije 1244 Saveta bezbednosti UN iz 1999. godine, jedan oddominantnih 'stubova' bio je i Sektor za očuvanje kulturne baštine koji je nosio redni broj 3.Shodno svome zadatku, ovaj Sektor je na samom početku rada postavio i ciljeve koji su bilidefinisani kao prioriteti u njegovom delovanju nakon bombardovanja i egzodusa Srba tokom1999. godine. U osnovnom, ti ciljevi su bili sledeći:- utvrđivanje stanja nepokretne kulturne baštine na Kosovu i Metohiji (što jepodrazumevalo obradu i objavljivanje podataka o objektima koji su uništeni ili oštećenitokom sukoba 1999. godine, ali i u ranijem periodu)- uvođenje redovne evidencije o stanju kulturne baštine, posebno uništene i oštećene ubombardovanju- valorizacija kulturne baštine sa stanovišta strateških državnih ciljeva i prioriteta obnove- izdvajanje i priprema potpune dokumentacije za spomenike I i II kategorije poistorijskom značaju i vrednostima- posebno formiranje predloga spomenikog nasleđa oko Prizrena, dakle onih koji sunajviše stradali- uspostavljanje neposredne saradnje sa odgovarajućom službom UNMIK-a koja se bavilaistim problemima, a tada nije imala odgovarajuću kadrovsku strukturu te je pomoć Beogradbila neophodna