slika politike - Jovan Despotović

20'Marbl ass'; objavljuje u tekstove u Beorami i drugim časopisima), koji je tipičan predstavnikalternativnih i marginalni umetničkih pokreta sa off-scene, ovakvih, evidentno temeljnokriznih vremena u svim njegovim karakteristikama od ideologije do seriozne umetnosti.Sam naziv sadašnje Rackovićeve izložbe 'Kolkecija '97' dorektno pokazuje u kakvomse krugu interesovanja on danas kreće. Izložba je, dakle, komponovana od brojnih njegovihradova-komentara u rasponu od konceptualne umetnosti preko neo-geo stila do high-tecka(umetnosti visokih tehnologija) koju on radikalno dovodi pod znak pitanja vlastitim handmade(dakle, ručno rađenim) delima. Ova vrsta kreativnog cinizma (i autocinizma, mora seprimetiti) nje okrenuta isključivo prema estetičkom kompleksu pitanja, već prema snažnomzadiranju i u oblast šireg prebivanja umetnosti – u domen politike i ideologije.Tako, sem komentara na amblematske radove našeg poznog modernizma, recimoKoste Bogdanovića, ili dematerijalizovanih dela Ere Milivojevića, neo-mondrijalističkihradova beogradskog kruga i zehnospiritualizma najnovije generacije iz sredine devedesetih,kojoj i sam Racković po godinama pripada, na ovoj izložbi se sučeljavamo i sa njegovimodnosom prema naci-artu (te njegovim simbolima kakav je kukasti krst), destrukcijamavođenim u ime ideologija (sredstva masovnog razaranja poput dinamita), ikona klasičnogvremena prerađenim u avangardama s početka ovog veka (na pr. Portret Monalize) itd. Prazniramovi, slike okrenute licem prema zidu, izovličeni i dekontekatualizovani objekti, ambijenti iinstalacije obesmišlejnih umetničkih proizvoda, zbilja, sve su to primeri jedne moguće antikolekcije,ili korekcije uobičajenih pojava u umetnosti prerađenih Rackovićevomimaginacijom. A zapravo je sve ovo i priča o današnjem moralu čije se negativne reperkusijemožda ponajbolje zapažaju upravo u osetljivim procesima umetničkog stvaralaštva – svebesmislenijih i sve nepotrebnijih gomilanja radova recentne produkcije koje polako poprimajuizgled opšte nepreglednosti.Ovaj, u biti, (auto)destruktivni i ekscentrični umetnik toliko temeljan u svojoj namerida mu možda upravo takav radikalizam osigurava poziciju vodećeg protagoniste na aktuelnojbeogradskoj (ali i srpskoj) alternativnoj sceni, zasigurno spada u današnju simboličku pojavu.Njegov energetsski potencija koja na različite načine, kako smo na izležbi videli, prekopavapo umetnosti toliko je velika, duboka i intenzivna da praktično dobar deo slične, paralelneprodukcije danas generiše i ohrabruje. Otuda se može reći i da ovakva vrsta umetnosti počivai na zaista značajnom potencijalu i vitalizmu samog Nenada Rackovića, o čemu ovaprezentacija njegovoih radova ubedljivo svedoči.