slika politike - Jovan Despotović

266izborima, a jedna specifična vrsta problematične produkcije instrumentalizovana je od stranepolitike na izuzetno primitivan i poguban način.A izbori su svojevrsni testovi inteligencije svake nacije koja se na taj način povremenoproverava. Otuda počinju i da se pomaljaju jasni razlozi ovom nimalo slučajnom nizudogađaja koji direktno vode u opštu kulturnu kretenizaciju. Idemo dalje...Vreme, 31. oktobar 1996.Kultura jeste pobunaPostoji jedna slika Miće Popovića koja se zove "Ne, hvala". Na njoj je sam autor sauzdignutom rukom u stavu odbijanja i sa ispisanim ovim nazivom. Sadržaj te slike je poputznaka obeležio njegovu ukupnu životnu filozofiju koliko i stvaralačku estetiku još od vremenaPopovićeve prve pobune protiv dogmatizma socijalističkog realizma u umetnosti na studijamalikovne Akademije. To svoje "ne hvala" Mića Popović je ponovio i u poslednjem javnomnastupu - simbolično, pred pobunjenim studentima Beogradskog univerziteta. Ovaj oblikPopovićeve konstantne građanske neposlušnosti i umetničke pobune poput njegovogindividualnog pokreta otpora istrajavao je i kao lični čin uporedo sa mnogim oblicimapolitičkih i kulturnih protesta tokom poslednjih pola veka u nas.Evidentno je da je već od vremena uvođenja boljševičke vlasti u Srbiji, koja je stiglasa pokretom Titovih partizana, stalno bilo izrazito nestabilno, problematično, oportuno ipovremeno neprozirno mesto srpskih intelektualaca, a time i njegovog specifičnog sloja kojičine tzv. kulturni radnici i umetnici tokom različitih perioda manje-više otvorenih društvenihpobuna. Nešto obimnija reakcija protiv ideološke represije jugoslovenskih komunistazabeležena je nakon uklanjanja Rankovića kada se prvi put sa jasnim programom konstituisaoparalelni sistem nacionalizama, dakako među njima i srpski. Glavna ličnost i vodeći idelog tepromoter ovog pokreta sa najvišim partijskim i javnim rejtingom bio je Dobrica Ćosić. Ubrzoje potom na talasu studentskih gibanja '68. definitivno obelodanjeno postojanje jezgra novelevice koju su činili profesori Beogradskog univerziteta, a cilj im je bio da se ispravebirokratske devijacije, u suštini, realizovanje zdravog komunističkog programa. Sedamdesetihgodina obe ove ideološke skupine našle su se u poznatom disidentskom odboru za zaštitu