slika politike - Jovan Despotović

209umjetnosti u Zagrebu održana je retrospektivna izložba ’Nove umjetničke prakse 1966-1978’koja se na studiozan način bavila istim programskim i idejnim konceptima stvaralaštvapoznatijeg kao konceptualna umetnost na prostorima bivše Jugoslavije.) Ovo nije značilosamo energično stupanje na likovnu scenu nove generacije autora već i preuzimanjeodgovornosti za njeno tumačenje nove generacije istoričara umetnosti i kritičara. Slično seubrzo ponovilo i sa devetom decenijom kada je gotovo na samom njenom pročetku (1983.godine), u istom Muzeju, grupa autora priredila izložbu ’Umetnost osamdesetih’ opetukazujući, na zgražavanje javnosti, na naćin svojevrsnog umetničkog trendsetera, ipredviđajući ono što će se tokom te dekade tek razviti kao masovni pokret pod naznakama’povratka slikanju’ ili ’nova slika’ prihvaćenoj od brojnih protagonista i podržanoj od, opet,nove generacije istoričara umetnost i umetničkih kritičara.I naravno, kada je presedan jednom uveden, i kada je odmah i ponovljen, sadašnjageneracija kritičara, od kojih su neki među najznačajnijima sada i glavni kustosi Muzejasavremene umetnosti, istakla je na izložbi ’O normalnosti’ one ličnosti i pojave koji suobeležili dramatično vreme devedesetih godina, godina građanskih ratova, etničkih čišćenja,masovnih pogroma i razaranja, bombardovanja i izolacije na prostorima nekadašnje i potonjeJugoslavije.Dakle, ostao je problem sa nerealizovanim izložbama koje su trebale da predstavesedmu deceniju u likovnim umetnostima, kao i onu koja bi, sada post festum, iznela sliku odogađanjima u devetoj deceniji. Istine radi treba reći i to da je tokom osadesetih godina Muzejučinio prve korake i kontakte sa stručnjacima iz drugih jugoslovenskih umetničkih centara nebi li se nastavio ciklus ’Jugoslovenska umetnost XX veka’ izložbom posvećenoj šezdesetimgodinama, ali je obrzo promena direktora Muzeja, koja je bila izraz opšte društvene propastitog perida posle 1990. godine, onemogućila dalji rad na ovoj inicijativi. Nakon oktobarskogobrata 2000. godine ponovo su stvoreni uslovi da se i Muzej vrati svojoj osnovoj delatnostikoja je gotovo cele decenije bila zapostavljena, ali umesto da se programska aktivnost nastavina mestu prekida, ona se okrenula najnovijem periodu, što je s jedne stane razumljivo iopravdano, ali se istovremeno postavlja i pitanje da li je sada i prekasno raditi na obimnimprogramskim projektima koji su bili svojstveni periodu najvećeg uspona i snage, u svakompogledu, ove institucije od osnivanja do početka devete decenije.Kao granične godine kojima je započeo, odn., završen period koji obuhvata izložba ’Onormalnosti’, uzete su 1989. kada su u Sarajevu održana Druga ’Jugoslovenska dokumenta’,