ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

qalmış yurdum, gözəl yurdum! Qazan Uca dağın ətəyinə gəldi,
Qaraca Çobanı səslədi:
—Ehey, Çoban, — deyə çağırdı. — Çoban mənim evim burdan
keçdimi, gördünmü, desənə mənə. Çoban dedi:
—Ölmüşmüydün, itmişmiydin, Qazan? Haralarda gəzirdin?
Dünən yox, ötəki gün evin burdan keçdi. Boyu uca Burla xatun qırx
incə belli qızla burdan keçdi!
Çoban belə decək Qazan ah elədi, ağlı başından çıxdı, dünya
gözünə qaranlıq oldu.
Dedi: — Ağzın qurusun, Çoban! Dilin çürüsün Çoban!
Çoban dedi:
—Nə qarğıyırsan mənə, Qazan?! Altı yüz yağı üstümə gəldi. Üç
yüzün öldürdüm, üç yerdən yaralandım, ağ saqqallı atamı öldürdülər.
Yalqız qaldım, amma elin malından bircə qoyun yağılara vermədim.
Bumudur mənim taqsırım?! Qonur atını mənə ver, qalxanını mənə
ver, qara polad üz qılıncını mənə ver, gedim yağının üstünə, ölsəm
atamın yolunda ölüm qanını alım, sənin də evini qurtarım.
Qazan:
—Artıq-əskik danışma, Çoban, — dedi, — özümə nə gəlib ki,
mənim evimi sən qurtarasan?! Qazan atını qamçılayıb yola düzəldi.
Qaraca Çoban onun toz qaldırıb getdiyi dolama yollara baxdı,
sonra özü də atlandı, Qazanın dalınca. Qazan onu görmədi. Amma
gədiyi aşanda, Çoban birdən dayandı, geri döndü. Uca dağın
zirvəsinə qalxdı, atasının vəsiyyət elədiyi kimi iki tonqal çatdı,
çaxmaq daşıyla alışdırdı. Tonqallar alovlandı. Qaraca Çoban yenidən
Qazanın ardınca çapdı.
***
Qıpçaq Məlik öz talvar-taxtında yeyir-içir, gözəllərlə əylənirdi.
Aşağıda onun adamları oturmuşdular, əl-qolu bağlı Turalın üstünə
yapıncı atıb eşik qapısının ağzında uzatmışdılar. Gəlib-gedən onu
tapdayıb keçirdi.
Girən basdalayırdı, çıxan basdalayırdı.
Tural dişlərini qıcayıb dözürdü, ondan nə bir inilti, nə bir zırıltı
çıxırdı. Qıpçaq Məlik şərabı başına çəkib piyaləni Turalın üstünə
atdı. O, lap keflənmişdi, gözləri qıpqırmızı qan çanağı idi. Yarıçılpaq
qızlardan biri onu qucaqladı, Qıpçaq Məlik onu itələdi, üzünü
adamlarına tutub:
—Bilirmisiniz Qazana necə heyf eləmək gərək, — dedi. —
103