ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

şallaqla bütün qabırğalarını sındırram. Sənin nə işinə evlənirəm ya
evlənmirəm. Nədi, evimə güclü cehiz gətirmişdin ki, indi mənimlə
çənə-boğaz olursan. Mən nədi evlənəndə səndən izn istəməliyəm?
Şərəf:
—Evlənirsən cəhənnəmə evlən, gora evlən. Amma onda məni
boşa. Mən bu yaşımda sənin o cavan arvadının nazıynan oynayan
deyiləm.
—Bax, bu başqa məsələ. Çox əcəb, çox da pakizə. Razıyam. Elə
belə də edərik. Günü sabah səni boşayaram. Onda başa düşərsən ki,
ərin qabağında söz demək nədi. Elə sabah şəhərə, qazinin yanına
gedəcəm. Sənə də, cümlə bu kənddəkilərə də həddinizi göstərrəm.
Arvad olasan, mənim üstümə xoruzdanasan? Çox əcəb, elə sabah
şəhərə gedəcəm.
Həyətlərində Məmmədhəsən əmi ulağını yemləyir, sığallayıb
oxşayır.
Kəndlilərdən biri həyətin yanından keçir, Məmmədhəsən əmiylə
salamlaşır.
—Yaxşı ulaqdı — deyir.
Məmmədhəsən əmi məmnun-məmnun gülümsəyir.
—İnşallah haçan gedirsən ziyarətə?
—Çavuşu gözləyirik də. Deyirlər iki-üç günə kəndimizə gələsidi.
—Sağ get, salamat qayıt. Ziyarətin qəbul olsun…
Böyük tövləni məktəb kimi istifadə ediblər. Divarda qara lövhə,
coğrafi xəritə, vurma cədvəli və bir at şəkli asılıb. Həsənov dərs
deyir. Sinifdə aralarında Cəlil və Əhməd olmaqla xeyli uşaq var.
Onların ataları — papaqlı kişilər də divar boyu oturublar.
Həsənov:
—Durun — uşaqlar durur. Valideynlər də dururlar. —Oturun.
Kim doskanı göstərə bilər. Cəlil.
Cəlil qara lövhəni göstərir.
Həsənov:
—Yaxşı.
Kərbəlayi Oruc mürgü döyən nəvəsini dümsükləyir:
—Əsəd , bala, sən də göstər.
Həsənov:
—Kərbəlayi Oruc, xahiş edirəm uşaqlarla danışma. Dünənki dərsi
təkrar edək. Mustafa, sən.
147