ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

çoxu Hamletin "Olum ya ölüm" monoloqundan istifadə edir. Bu
uğurlu parçadır və mən məmnuniyyətlə intihar qabağı onu
oxuyardım, amma məsələ ondadır ki, özüm də faciələr yazmışam.
Məsələn elə ölməz "Əlmənsur" faciəsini. Orada da intihar edənlər
var və özümə düşmən deyiləm ki, öz yazılarım ola ola
başqasınınkini, lap elə qoy Şekspir olsun, sitat gətirim.
Amma hər halda intihardan qabaq monoloq söyləmək adəti xeyirli
işdir, heç olmasa beyninə çaxacağın güllənin vaxtını bir az
yubadırsan. Mən də ölüm qabağı hansı monoloqu söyləyəcəyimi
düşünərək San Jovannı küçəsinin tinində dayanmışdım və ölümə
məhkum olduğum məqamda qəfilcən Onu gördüm.
Əynində mavi ipək paltar, başında al qırmızı şlyapa vardı. Bir an
mənə baxdı, bu baxış ölümə qalib gələn və həyat bəxş edən baxış idi.
Bir baxışla məni ölümdən qurtardı və mən onun qarşısında sanki
yenidən doğulmuş kimi durdum. Gözəlliyi günəş işığıyla gözlərimi
qamaşdırdı, keçib getdi və məni həyata qaytardı.
Həyatımı qaytardı, mən yaşayıram, əsas da budur. Qoy başqaları
özlərinə təskinlik versin ki, sevgililəri məzarlarının üstünə çələng
qoyacaq və göz yaşı tökəcək.
Ah, qadınlar! Gülün mənə, ələ salın, rədd edin, amma həyatımı
əlimdən almayın. Həyat elə şıltaqcasına gözəl, yaşamaq elə şux
dəlilikdir ki…
Həyat sərxoş allahın yuxusudur. Bu allah allahlar ziyafətindən
ayrılıb hansısa tənha ulduzda uzanıb uyuyur. Özü də bilmir ki, bu an
gördüyü yuxularla bir dünya yaradır. Bu dünya əlvan və qəribədir.
İliada, Əflatun, Marafon döyüşü, Musa, Venera, Strasburq kilsəsi,
fransız inqilabı, Hegel, gəmilər və s. Allahın yaradıcı yuxusunda
ayrı-ayrı maraqlı fikirlərdir. Amma məqam gələndə Allah oyanacaq,
yuxulu gözlərini ovuşduracaq, gülümsünəcək və o zaman bizim
dünya izsiz-soraqsız əriyib gedəcək. Heç olmayıbmış kimi.
Amma mənim nə işimə. Mən ki, indi yaşayıram. Əgər mən
kiminsə yuxusunun bir obrazıyamsa, hər halda bu da soyuq, qaranlıq,
nəfəssiz ölüm yoxluğundan yaxşıdır.
Həyat — dünyanın ən böyük feyzi, ölüm ən pis yamanlığıdır.
Mən o qədər duellərə çıxmışam ki, haqqım var deyim: Allaha
şükür, hələ sağam. Damarlarımda al qan axır, ayaqlarım altında
torpaq titrəyir, eşqdən vəcdə gəlib ağacları və mərmər heykəlləri
qucaqlayıram, onlar mənim ağuşumda canlanır.
442