ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

ümidsiz sükut. Məni bura ziyilli Meysen gətirib. Özü orada ağacların
arxasında arvadının məzarı yanında başı açıq dayanıb. Arvadı intihar
edib və hamı təəccüb qalıb ki, onunla bir yataqda yatan qadının axırı
niyə belə olub. Soydaşlarının qəbirləri və onun özünün qəbri — qara
daş, ümidsiz sükut. Bircə addım. Ölmə!
Qollarını qaldırır, qara paltarını arxadan düymələmək istəyir.
Bacarmır. Sakitcə mənə baxır. Mən kömək etmək üçün əlimi
qaldırıram, onun qolları aşağı düşür. Mən paltarının hörümçək toru
kimi zərif kənarlarından tuturam, düymələyirəm, donunun
kəsiyindən qıvraq bədənini görürəm. Narıncı alt paltarı çiyinlərindən
sürüşüb düşür, çılpaq bədəni balıq pulları kimi sayrışır. Soyuq
barmaqların yüngül təması…Təmas…Təmas…
Xidmətçi qadın deyir ki, o yazığı tələsik xəstəxanaya aparmalı
oldular, biçarə çox əziyyət çəkirdi, ağrıyırdı. Mən boşalmış evdən
çıxıb gedirəm. Qəhər məni boğur. Yox, bu ola bilməz. Bax beləcə,
birdən-birə, mənə bir şey demədən, bir dəfə baxmadan… Yox, yox…
Mənim axmaq səadətim məni belə aldada bilməz.
Cərrahiyyə əməliyyatı ediblər. Cərrahın bıçağı onun bətninə girib
və qarnında çapıq yeri qalıb. Mən onun ceyran gözü kimi gözəl, qara,
qəmli gözlərini görürəm. Ağır yaradır ey şəhvət hərisi Allah!
Yenə də öz kürsüsündə, pəncərə qabağında, dilində şux sözlər,
dodağında şən gülüş. Quş tufandan sonra civildəyir, xoşbəxtdir.
Səfeh elə bilir ki, o sərsəri hökmdarın çaynağından qurtulub.
Bədənin ətri yoxdur. Qoxusuz çiçək.
Sifəti tutqun və ölüdür. Nəm saçları bir-birinə qarışıb. Dodaqları
dodaqlarıma yapışır, hiss edirəm ki, köksünü ötürür, öpür…
—Niyə?
—Çünki əks halda sizi daha görə bilmərəm. Torpaq sürüşməsi —
fəza, əsrlər, ulduz yağmuru və uzaqlaşan səma — sükut, ümidsiz
səssizlik, qeyb olmanın səssizliyi. — Onun səssizliyi.
Xarabalıq, çılpaq divarlar. Tutqun gün işığı. Uzun qara royal —
ölü musiqi. Qadın şlyapası, al qırmızı gül və bükülü çətir — onun
nişanəsi…
469