ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

kağıznan… Bu ən çətin mübarizə, ən çətin yoldur. Və bununla
məşğul olmaq üçün gərək bütün dünyadan təcrid olasan. Mən şəxsən
o adamlara qibtə edirəm ki, bu gün bir saat vaxtı var, oturub
romanının bir fəslini yazır, sonra gedib başqa işlərlə məşğul olur,
sonra axşam gəlib romanının ikinci fəslini yazır. Mən bunu
bacarmıram. İri nəsr əsəri yazmaq üçün gərək bir aymı, iki aymı, üç
aymı tamam dünyadan ayrılam. Və ona görə də mənim irihəcmli nəsr
əsərlərim o qədər də çox deyil. Nisbətən azdır… Sonda yenə də
deyirəm. Mən təkrarı sevmirəm. Məsələn, tutalım hekayəm var,
bilirsiniz, "Mən sən, o və telefon". O hekayə çıxanda (Moskvada
"Nedelya"da çıxdı) dərhal mənə başladılar məktublar yazmağa.
"Mosfilm" təklif elədi, sonra "Mosfilmdə" çox zəif bir film də
çəkdilər. Mərkəzi Moskva Televiziyasında ekranlaşdırdılar, bir çox
Avropa dillərində çıxdı, filan… Yəni şöhrət gətirdi, yayıldı, populyar
oldu. Amma mən istəməzdim ki, bunu bacara bilsəm də, beş dənə də
"Telefon" yazım. Yaxud "Altıncı mərtəbə" romanı da çox populyar
oldu. Bunu davam etdirib iki dənə də, üç dənə də bu səpkidə roman
yazmaq istəməzdim. Mən həmişə hər əsərimdən sonra (əgər uğurlu
olursa belə) başqa bir şey axtarmaq, başqa bir sahəni mənimsəmək,
başqa bir şeyi kəşf eləmək fikriynən işləmişəm.
***
…O söhbətimizə qayıdaraq deyə bilərəm ki, bəzən məni (sən düz
deyirsən) elə məni istəyənlər də vaxt israfçılığında ittiham eləyirlər.
Deyirlər ki, mən vaxtımı israf eləyirəm, müxtəlif işlərlə məşğul
oluram… Onu deyə bilərəm ki, son iki ilə qədər heç bir şeyə —
elədiyim işlərin heç birinə — heyfsilənmirəm, mən onu vaxt
israfçılığı hesab eləmirəm. Hətta radioda işlədiyim dövrdə "Axşam
görüşləri" verilişi vardı, sonra "Qobustan" jurnalına ömrümün 19
ilini həsr elədim, teatrda, kinoda işlədim, heç birini vaxt israfçılığı
saymıram. Halbuki məsələn, tələbkarlıqla yanaşanda, əlbəttə, belə
düşünmək olar ki, bunun əvəzində oturub, bir roman da, iki roman da
artıq yazmaq olardı. Yeganə mən nəyi təbiətimə zidd hesab eləyirəm,
o da mənim son iki ildəki həyatım ki, bayaq Zeynal onu dedi… Mən
Yazıçılar İttifaqının rəhbəri olmaq üçün dünyaya gəlməmişəm,
deputat olmaq üçün dünyaya gəlməmişəm və çox təəssüf edirəm ki,
hadisələr, həyatın axarı, taleyim belə gətirdi ki, məni
maraqlandırmayan işlərlə məşğul olmalı oldum və bu iki ilimi mən
həyatımın itirilmiş illəri hesab edirəm. İndi, düzdür, bəlkəm mən
364