ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Aparıcının kadrarxası səsi:
—Sonralar, 1926-cı ildə Şövkət xanım həmin bu ariyanı —
Gülçöhrənin ariyasını Parisdə ifa etdi.
Real Şövkət xanım:
—Amma ilk dəfə səhnəyə Bakıda çıxdım. 1912-ci il aprelin 13-
də. O günü heç zaman unutmayacam.
Tağıyev teatrının qrim otağında Şövkət xanım və piano arxasında
akkompanementçi qadın.
Xidmətçi otağa daxil olur və iri bir qərənfil səbətini gənc Şövkət
xanımın qabağına qoyur.
Xidmətçi:
—Bunu sizə Hacı Zeynalabdin Tağıyev göndərdi.
Şövkət:
—Sağ olsun. Nədi, o da teatrdadır?
Xidmətçi:
—Əlbəttə —deyə gedir.
Akkompanementçi qadın:
—Ondansa İtaliyaya pul göndərəydi. .
Qapı açılır. Üzeyir bəy:
—Şövkət xanım axırıncı səhnədir, bu saat qurtarır, hazır olun. Beş
dəqiqədən sonra siz çıxış edirsiz.
Şövkət:
—Yaxşı…Üzeyir bəy…
Səhnə. Səhnədə royal. Gənc Şövkət və pianoçu qadın səhnəyə
çıxırlar. Şövkət İtalyan operasından ariya oxumağa başlayır.
Lojada Hacı Zeynalabdin Tağıyev və Osmanlı konsulu. Konsul:
—Hacı, bu ne rezalet?Devletimiz İtaliyayla savaş ediyor, bu
zaman türk qızı italyan şarkıları okuyor… Ayıb…
Tağıyev bu sözlərə heç bir reaksiya vermir. Təsbehini çevirir.
Konsul həqarətlə lojanı tərk edir. Tağıyev onun ardınca baxıb
gülümsünür.
Gənc Şövkət ariyasına davam edir.
Salonda da bir neçə nəfər ayağa durub hiddətlənir, çıxıb gedirlər.
Gedə-gedə:
—Bu nə biabırçılıqdır. Müsəlman qızı üzü-başı açıq kişilərin
qabağında mahnı oxuyur. Görəcəyimiz günlər varmış…
—Biz də buna baxırıq. Ayıb olsun bizə. Papağımızı yerə soxdu…
Səhnə arxasında Üzeyir, Ərəblinski, Sarabski gənc Şövkətin
212