ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

u faciə onu daxilən çürüdüb. Daha dəqiq söz tapmaq çətindir. Bir
fikir ya hiss səni çürütməyə başladımı, gec-tez axırına çıxacaq. Qurd
qəlbi içdən gəmirir.
İntiharın səbəbləri çoxdur. Ən çox aşkarda olanlar — əsaslarından
deyil. Son məqam demək olar ki, həmişə bir tükdən asılı olur.
Məsələn o gün köhnə dostu onunla bir az soyuq salamlaşıbsa
günahkar odur. Daha doğrusu intihar edənin içində yığılan acılara
son damlanı həmin dostu əlavə edib və sonluğu yaxınlaşdırıb.
Bizi həyatın xülyalarından ayıran o izaholunmaz hiss nədir? İzah
edə bildiyimiz, hətta lap pis başa düşə bildiyimiz dünya bizə tanışdı.
Amma dünya bir də bizi xülyalardan məhrum edirsə, həm də dərk
edilməzdirsə, insan yabançılaşır. İnsan həmişəlik qovulur, çünki
itirilmiş vətənini də daha xatırlamır, gələcək cənnətə də ümidi
qalmır. Əslinə qalsa absurd hissi elə budur — insanla həyatı
arasında, aktyorla dekorlar arasında çat yarğana çevrilir.
Mənim essemin niyyəti budur — absurdla intihar arasında
əlaqəni, intiharın absurdun nəticəsi olmadığını araşdırmaq.
Varlığın absurdluğu insan hərəkətlərinə rəhbərlik etməlidir. Bu
vəziyyətdən çıxış yolu nədədir? Sual çox asan görünür, amma asan
sualların cavabları çox vaxt asan olmur. Yəni intihar ərəfəsində
insanı düşündürən sualın — həyatın, özəlliklə onun öz ömrünün
mənası varmı — sualının cəmisi iki cavabı olmalıdır: hə və yox.
Amma bu məsələnin çox asan həlli olardı. Bu suallara ömürləri boyu
cavab tapa bilməyənlər də var. Mən rişxənd eləmirəm. İnsanların
əksəriyyəti belədir. Elələri də var ki, "yox" cavabı verib "hə" cavabı
veriblərmiş kimi yaşamağa davam edir. Və əksinə intihar edənlər çox
vaxt əmindilər ki, həyatın mənası var. Bu ziddiyyətlər daima
qarşımıza çıxır.
Həyatın naqisliyi, absurd olması onun mənasızlığınımı sübut
edir? Həyatın absurdluğundan qaçmaqmı gərəkdir? Hara? Ümidə ya
intihara? Absurd mütləqmi intiharla nəticələnir? Bu problemlərin
ilkidir.
SİZİF MİFİ
Allahlar Sizifi hündür bir dağa daş daşımağa məhkum etmişdilər.
Daşı zirvəyə çatdıran kimi o sürüşüb yenidən dağın ətəyinə düşürdü
və Sizif bu ağır işə yenidən başlayırdı. Allahlar belə sayırdı ki,
496