ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

verdiyi qapalı zərfin içində nə yazmışdı? Hövsələm çatmadı, yolda
açdım, oxudum. Yazmışdı ki, vur-tut iki ay ömrüm qalıb. Amma bax
on ay keçib, hələ sağam.
—Boşla sən allah, at bu fikirləri başından…
—Hə, əlbəttə.
Əlini uzadıb tumboçkanın üstündəki "Molla Nəsrəddin"
jurnallarını götürür, vərəqləyib bir qırağa qoyur. Uzun-uzadı
pəncərəyə sarı baxır.
Pəncərədə qaranlıq düşmüş dekabr axşamı, yağış damlaları şüşəni
isladır. Birdən birə pəncərədə yeddi-səkkiz yaşlı uşağın siması
görünür, Gözləri Mirzə Cəlilin gözləri kimi çox kədərlidir, Daha
doğrusu elə Mirzə Gəlilin gözləridir — pəncərədəki uşaq böyük
yazıçının xatirələrində canlanan uşaqlığıdır.
Sinli və uşaq Mirzə Cəlil diqqətlə bir-birinə baxır.
Kəndin qırağıyla XIX əsrin kəndli qiyafələrində bir dəstə adam
addımlayır, papaqlı kişilər, çadralı qadınlar.
Onlar susuzluqdan cadar-cadar olmuş çölə çıxırlar. Qızmar günəş
adamın təpəsini deşir.
Adamlar diz çöküb dua etməyə başlayırlar:
—Xudaya, bizə yağış. Qurban olaq Xudaya, bizə bir damcı yağış
göndər. Biz də, torpaq da susuzluqdan yanıb-yaxıldıq. Xudaya, bizə
yağış.
Göydə bir əlçim bulud da yoxdur. İnsanlar yağış duasıyla Allaha
yalvarırlar.
Balaca Gəlil də onların arasındadır.
Yaşlı Mirzə Cəlil öz mənzilində pəncərəyə baxır, Pəncərədə
balaca Cəlilin sifəti qeyb olur. Pəncərədə zil qaranlıq gecə. Mirzə
Cəlilin kadrarxası səsi eşidilir:
—Gözümü açıb dünyanı qaranlıq görmüşəm. Və bu qaranlıqda ilk
eşitdiyim səs müədzinin əzan səsidir.
Mirzə Cəlilin uşaqlıq illəri. Qaranlığa qərq olmuş kəndin üzərində
müədzinin səsi axıb gedir:
—Allahu əkbər, Allahu əkbər…
Gündüz vaxtı kənd məscidinin həyətində yığışanlar namaz qılır.
Həyətdə kiçik bir krandan su axıb gedir.
7-8 yaşlı uşaqlar — onların arasında Cəlil və Əhməd də var —
həsrətlə bu krandan axan suya baxırlar, qup-quru dodaqlarını
yalayırlar. Bir it gəlib kranın qarşısındakı nohurdan su içir. Əhməd
134