ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

—Famili?.. Atayev. Atayev Səftər.
—Ünvanı.
—Mirzə Fətəli 45.
—Gözləyin.
Məsələ Səftərə sonra çatdı. Başa düşdü ki, məlumat bürosuna zəng
eləyib, arvad da elə bilib bu telefon nömrəsini istəyir.
Onu gülmək tutdu, amma dəstəyi asmadı. Dəstəkdən səs gəldi:
—93-15-20. Səftər:
—Lap düzdür, — dedi — üç şahı, bir abbası. Ancaq qız onun
sözlərini eşitmədi. Dəstəyi qoymuşdu. Səftər dayı da dəstəyi qoydu.
Pıqqıldayıb guldü. Birdən düşündü: "Görəsən adam öz telefonu ilə öz
nömrəseinə zəng eləsə nə olar? Görək".
Dəstəyi götürüb nömrəni çəkdi. 93-15-20...
Tələsik, aramsız, kəsik siqnallar eşidilməyə başladı.
—Du, du, du, du, du, du... Səftər dayı:
—Məşğuldur, danışır — dedi, güldü, sonra nədənsə bir az tutulan
kimi oldu.
Dinləməyə başladı. Bir xeyli qulaq asdı.
Dəstəkdən zəhlətökən bir ardıcıllıqla səslər eşidildi: du, du, du,
du, du...
Elə bu ritmdə tavandan ləyənə damcılar düşürdü: Kap, kap, kap,
kap...
Birdən Səftər dayı yerindən sıçradı, telefonun dəstəyini atdı,
dəstək yerə düşdü və Səftər dayı çaynikin altını keçirib, otağın işığını
söndürüb, qapını açıb çölə çıxdığı müddətdə telefonun dəstəyindən:
du, du, du — səsləri və ləyənə düşən damcıların kap, kap, kap səsləri
bir-birini tamamlayırdı.
Səftər dayı küçəyə çıxdı. Bakının gur küçələrinə deyil, adamsız,
dar, qaranlıq bir küçəsinə düşdü yolu. Küçə sakitlik idi. Ətraf sükuta
qərq olmuşdu və bu sükutda yalnız Səftər dayının addım səsləri
eşidilirdi. Qəfildən, kimsə yavaşcadan Səftər dayını səslədi. Səs
xırıltılı idi, şübhəsiz ki, onun sahibi çoxdanın papiros çəkəni idi.
—Ellim!
Səftər dayı ayaq saxladı. Səkidə mağazanın qabağında gecə
qarovulçusu əyləşmişdi. Səftəri o çağırırdı.
Səftər dayı çevrilib baxdı:
—Bəli — dedi.
—Kibritin olmaz? —Yoxumdur.
299