ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

NIKAH
Toylarının ertəsi günü arvadını məzəmmət elədi. "Gərək artıq
xərc çəkməyəydik". Amma bu onun sözləri deyildi, xalasının
sözləriydi: Arvadına de!.
Arvadı üzr istədi. Ondan da, xalasından da. Üzrü onunçün aldığı
və sarı nərgizlər qoyduğu vazın yanında istədi.
AY
Otelin pilləkənlərində təsadüfən ona rast gəldi. Adama elə gəlirdi
ki, hətta gündüz vaxtı onun sifətini ay işıqlandırır. Bundan əvvəl heç
vaxt görüşməmişdilər. Amma onu baxışlarıyla yola salarkən əvvəllər
içində heç vaxt hiss etmədiyi bir həsrəti duydu…
QADIN
Hava qaranlıqlaşırdı. O, meydanla addımlayırdı. Bir az
həyəcanlıydı. Gümüşü səmanın fonunda böyük binaların işıqlı
pəncərələri parlayırdı.
O səkinin qırağında dayanıb qadını gözləyirdi. Beş dəqiqədən sonra
qadın ona yanaşdı. Qadın elə bil arıqlamışdı. Qadın ona baxdı: "Yaman
yorulmuşam" — dedi və gülümsədi. Onlar alaqaranlıq meydanla çiyinçiyinə
gedirdilər. Bu ilk dəfəydi. Bu qadınla bir yerdə olmaq naminə o
hər şeydən keçərdi.
Avtomobilə minəndə qadın diqqətlə ona baxdı və soruşdu: —
Peşman deyilsiniz ki? O səmimi qəlbdən: — Yox — dedi. Qadın
onun əlini sıxdı və dedi: — Mən də peşman deyiləm, amma…
Qadının sifətinə sanki ay işığı düşmüşdü.
YAĞIŞ
O çarpayıda uzanıb qadınla müxtəlitf şeylərdən söhbət edirdi.
Yataq otağının pəncərələri ardında yağış yağırdı. Güllər bu yağışın
altında yəqin ki, çürüyəcəklər. Qadının sifətinə sanki yenə də ay işığı
düşürdü. Amma qadınla söhbət onu darıxdırırdı. Üzü qoyulu uzanıb
tələsmədən papiros yandırdı və xatırladı ki, yeddi ildir günlərini bu
qadınla keçirir.
"Onu sevirəmmi?" — deyə öz-özündən soruşdu. Həmişə özüözünü
müayinə edə bilirdisə də, hər halda cavab gözlənilməz oldu:
— Hələ də sevirəm.
474