ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Xudayar bəyin evinə, ayıb deyil? Camaat nə deyər?
Vəliqulu:
—Bax, ana, əgər razı olmasan, mən elə günü bu gün evdən çıxıb
gedərəm, sənə də dəxi ana demərəm.
Xudayar:
—Qulaqlarını aç, eşit ay arvad. Qazı kəbini kəsib, nəçənnik
kağıza qol çəkib, möhür də basıb. Hər şey qanunladı. Əgər sən
qanuna məhəl qoymasan, səni zorla məcbur edərlər. Qazıya da,
nəçənnikə də xəbər yollayaram ki, filan övrət qanuni ərinin evində
yaşamaq istəmir, özü də pis yola düşüb. Onda bilirsən nə olar?
—Belə iş tutma, bacı, razı ol.
Vəliqulu:
—Razı ol, vəssəlam.
Xudayar:
—Hə, axır sözün nədi?
Zeynəb pıçıltıyla:
—Razıyam — deyir.
***
Mirzə Cəlilin Bakıdakı mənzili. Həmidə xanım tikiş tikir, Mirzə
Cəlil yerindən durur və divardan asılmış kamançasını götürüb həzinhəzin
çalmağa başlayır. Həmidə xanım sonsuz kədərlə bu yanıqlı
çalğını dinləyir.
***
Kəndə fayton gəlir. Faytondan avropasayağı geyinmiş sinli bir
kişi düşür. Bu Rəşid bəydir.
Kənd məktəbinin həyətində Rəşid bəy və Həsənov gəzişirlər.
Tənəffüs vaxtıdır, şagirdlər həyətdə qaçışır, oynayırlar.
Həsənov:
—Sizi əmin edirəm Rəşid bəy, bu kənddə siz bir nəfər də olsun
uşaq tapa bilməzsiz ki, gedib Qori seminariyasında oxuya bilsin.
Hamısı nevejestvennı adamlardı, ataları da, özləri də…
Rəşid bəy:
—Ola bilməz, ola bilməz ki, bu boyda kənddə bir-iki qabiliyyətli
uşaq tapılmasın. İntəhası onları savadlandırmaq lazımdır, onlara bilik
vermək lazımdır.
—Vı rassujdaete abstraktno, a ya imeyu delo s konkretnımi
uçenikami. Neçə vaxtdı, mən dəridən qabıqdan çıxıram ki, bunlara
bir şey öyrədim, heç bir faydası yoxdu. Bu divardı —cəhalət,
165