ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Bir gün Despinə xatunun gətirdiyi şərab çox tünd oldu, Beyrək
içib kefləndi, elə qəbrin yanındaca yıxılıb yatdı: bir də gözünü açıb
başının üstündə dayanmış Despinə xatunu gördü. Qadın dəhşətdən
bərəlmiş gözlərini onun sifətinə dikmişdi. Beyrək gördü ki, qadının
qorxudan bağrı çatlayacaq, odur ki, tələsik: — Qorxma xanım, —
dedi, — mən ölü deyiləm, diriyəm, adamam, ərin xaqanın əsiri
Bamsı Beyrəyəm.
Despinə xatun ətrafa səpələnmiş toyuq sümüklərini, boş bardağı
gördü və hər şeyi başa düşdü.
—Babamın payını sən yeyirsən? — dedi.
Beyrək:
—Bəli, — dedi, — xanım, mən yeyirəm.
Despinə xatun məyus-məyus:
—Çoxdan? — dedi.
—Sən bişirməyə başlayan gündən. Qadının elə bədbəxt görkəmi
vardı ki, Beyrəyin ona yazığı gəldi:
—Xanım, dedi, — baban özü yeməkləri mənə verir, deyir
qocayam, dişim yoxdur, şərab da içmirəm. Amma balı, qaymağı
həmişə yeyir.
Despinə xatun bir az özünə gəldi:
—Yenə insaflı adamsanmış, — dedi, — hamısını tutub əlindən
almırsan! Düzünü de, dünya harda yaxşıdır, burda ya yer üzündə?
Beyrək:
—Niyə, bura da pis deyil, — dedi, sonra qəbirləri göstərdi. —
Bunlar da mənə yaxşı qulluq edirlər. Biri paltarımı yuyur, biri məni
çimizdirir, biri belində gəzdirir.
Beyrək danışdıqca Despinə bir-bir qəbirlərə baxır:
—Vay, paltarı xalam yuyur, dayım çimizdirir? — deyə
həyacanlanırdı.
—Yoxsa ay oğlan, səni belində gəzdirən mənim qoca nənəmdir?
Beyrək:
—Bə nə? — dedi, — ölülərinizdə ondan yorğası yoxdur. Çox
vaxt ona minirəm.
Despinə xatun başına döyməyə başladı:
—Vay, sənin boynun sınsın, — dedi, — sizlərin əlindən nə yer
üzündə dirimiz, nə yer altda ölümüz qurtuldu. Despinə xatun qaçaqaça
birbaş xaqanın hüzuruna gəldi. — Kərəm elə, ulu xaqan, —
dedi. — O oğuzu quyudan çıxar. Nənəciyəzimin belini üzəcək. Yer
89