ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Birdən Səftər dayıya elə gəldi ki, küçədəki adamlar da rəqəmlərə
oxşayır. Küçənin bütün səsləri qəfilcən susdu, dondu. Səsi: "Bax o
dar kəmər bağlamış kök arvad 8-ə oxşayır, o iri başlı kişi 9-a, hamilə
arvad 6-ya oxşayır. Uzun dimdikli papaq geymiş oğlan 7-yə
bənzəyir. O tərəfdən iki arıq, kəkilli oğlan gəlir-11. Başqa bir arıq
oğlan yumru-matan bir arvadla yanaşı addımlayır-10".
Səftər dayı öz-özünə güldü: "Yox, deyəsən bu gün mənim lap
yəqin başım xarab olub. Yaxşısı budur, nə qədər gec deyil, gedim
evə".
Küçə yenidən hərəkətə gəldi. Səslər eşidildi. Yağış çisələməyə
başladı.
Açarı çıxarıb qapısını açdı. İşığı yandırdı. Keçib tavanın daman
yerinin altına ləyən qoydu. Çayniki su ilə doldurub odun üstünə
qoydu:
Divardakı təqvimə yanaşdı, diqqətlə baxdı.
5 iyun, 1965. Şənbə.
Günün çıxması saat 3.15 dəqiqə,
batması 21.07 dəqiqə.
"Pah atonnan! — deyə düşündü — zalım uşağı günü də cədvələ
salıblar. Batıb çıxmasını hesablayıblar, hər şeyi, hər şeyi, inventara
salıblar, günü, ayı, göydə neçə ulduz var, hamısını. O gün biri
danışırdı, deyir siçanları, taxtabitiləri, birələri də hesablayıblar. Hansı
şəhərdə neçə siçan, neçə taxtabiti, neçə birə var, hamısını hesablayıb,
inventara salıblar. Pah atonnan, a kişilər..."
Səftər dayı diksindi. Çoxdan bəri otağında eşitmədiyi bir səs
eşitdi — zəng səsi.
Evində telefonu vardı, amma lazımsız bir qutu kimi bir qıraqda
atılıb qalmışdı. Yuxuya getmiş tənbəl, qara pişik kimi səssizsəmirsiz,
kirimişcə xumarlanırdı. İndi isə zəngi-zəngə calayırdı. Kim
ola?
Dəstəyi götürdü.
—Allo!
—Aydını çağırın, pojaluysta!
—Hara zəng eləyirsən qızım?
—Ağayevgilin evi deyil?
—Xeyr, bala, Atayevin evidir.
—Oh, bağışlayın. Asdı. Du, du, du, du, du.
Səftər də telefonun çəngəlini basdı. Amma dəstək əlində qaldı.
296