ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

FRİDRİX NİTSŞE
(1844-1900)
alman filosofu
ZƏRDÜŞT BELƏ DEYƏRDİ
(HAMI ÜÇÜN VƏ HEÇ KİM ÜÇÜN OLMAYAN KİTAB)
Zərdüştün (Zaratustranın) müqəddiməsi
Fövqəlbəşər və son insan haqqında
Zərdüştün otuz yaşı tamam olanda vətənini və vətənin gölünü tərk
etdi, dağlara çəkildi. Burada o öz ruhundan və tənhalığından zövq
alırdı və on il ərzində səadətindən usanmadı. Amma nəhayət qəlbi
dəyişdi və bir səhər dan söküləndə durub üzünü günəşə tutdu, dedi:
—Ey böyük çıraq! Əgəb işıqlandırdıqların olmasaydı sənin
səadətinin nə mənası vardı. On ildir öz işığını mağaramın üstünə
salırsan və bundan usanardın, əgər mən olmasaydım, mənim qartalım
və mənim ilanım olmasaydı.
Amma biz hər səhər səni gözləyirdik, səni qəbul edirdik və sənə
xeyir-dua verirdik.
Bax! Həddən ziyadə bal toplayan arı kimi mən də öz müdrikliyimdən
doymuşam. Mənə sarı uzanan əllərə ehtiyacım var.
Müdriklər dəliliklərinə sevinənəcən, kasıblar sərvətlərindən
xoşlananacan mən bəxşişlər verəcəm. Buna görə aşağılara enməliyəm.
Sən hər axşam etdiyin tək mən də dənizə dalmalıyam, sənin kimi işığımı
dünyanın o biri tərəfinə aparmalıyam.
Yanlarına getmək istədiyim insanlar dediyi kimi mən sənin tək
qürub etməliyəm.
Ən böyük xoşbəxtliyə də qısqanmadan baxıb sakit göz! Mənə
xeyir-dua ver!
Dağılıan kuzəyə xeyir-dua ver ki, içindəki qızılı maye tökülsün və
hər tərəfə sənin işığını yaysın.
Bax, bu kuzə yenə də boşalmaq istəyir və Zərdüşt yenidən insan
olmaq istəyir.
Zərdüştün qürubu belə başladı.
Zərdüşt dağdan tək düşdü. Heç kəs çıxmadı rastına. Amma
meşəyə girən zaman qəfilcən qarşısında bir qocanı gördü. Qoca
müqəddəs komasını tərk etmişdi ki, ormanda meyvə kökləri axtarsın.
446