ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Cəlil dəftərinə nə isə yazır. İskəndər:
—Gəlil də elə hey yazır, yazır. Deyəsən axı sən mirzə olacaqsan,
hə? Mirzə Gəlil.
Cəlil gülümsünür.
Məmmədhəsən əminin həyəti. Yenə ulağını oxşayır. Xudayar
bəyin zəhmli səsi eşidilir. Xudayar bəy əlində şallaq divarın yanında
dayanıb
—Məmmədhəsən əmi — deyir — çıxart eşşəyini, şəhərə
getməliyəm. Nəçənnik çağırıb.
Əvvəl-əvvəl karıxıb qalan Məmmədhəsən əmi:
—Bu saat, bu saat, baş üstə — deyə-deyə ulağı həyətdən çıxardır.
Xudayar ulağın belinə minir.
Küçənin o başında Əhməd və Cəlil görünürlər. Əhməd ulağın
belində Xudayarı görüncə yerindən sıçrayır, qaçıb gəlir, ulağın
quyruğundan yapışır.
—Qoymaram, qoymaram — deyir — qoymaram ki, mənim
eşşəyimi aparasan. Dədə, hara aparır mənim eşşəyimi?
Məmmədhəsən əmi oğlunu sakitləşdirməyə çalışır:
—Bala, bir toxta görək. Eşşəyinə nə olacaq ki, Xudayar
əmin…Xudayar bəy əmin şəhərə gedir, axşama qayıdacaq, eşşəyin
də gəlib çıxacaq.
Əhməd qışqırır:
—Yox. yox, qoymaram. — Eşşəyin quyruğunu buraxmır —
qoymaram aparsın.
Xudayar çevrilib qəzəblə ona baxır:
—İt oğlu it — deyir — korsan, görmürsən məni…
Əhməd yenə də eşşəyin quyruğun buraxmır.
—Qoymaram, qoymaram.
Xudayar şallaqla Əhmədin başından vurur. Əhməd yıxılır.
Xüdayar bir şallaq da eşşəyə çəkib tələsik uzaqlaşır.
Məmmədhəsən əmi oğluna tərəf atılır.
Əhmədin üzündə şallaq yeri — qançır var. Amma dişini-dişinə
sıxıb daha ağlamır, uzaqlaşan Xudayarın arxasınca nifrətlə baxır.
Tozlu yollarla Xudayar eşşək belində şəhərə tərəf gedir. Yol boyu
rastlaşdığı kəndlilər ona təzim edirlər.
Xudayar kiçik əyalət şəhərciyinə girir, karvansaranın yanına gəlir.
Ulaqdan düşüb karvansaraçı Kərbəlayi Cəfərlə görüşür…
—Kərbəlayi Cəfər — deyir — apar qat bu eşşəyi tövlənə. İki
153