ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Alçaqdan uca yerlərə çapıb, ucadan alçaq yerlərə endilər.
Gördülər ki, Tural bir dərənin çalovunda yıxılıb qalıb. At da
yanındadır. Qarğa-quzğun qan iyinə gəlib oğlanın üstünə qonmaq
istəyir, at şıllaq atıb qarğa-quzğunu qovur, qonmağa qoymur. Qarqağuzğun
qalxıb-endikcə toz gah qalxır, gah durulurdu.
Dədə Qorqud oğlanın yarasına baxıb:
— Xanım, bu yaradan qorxma, — dedi, — bu yaradan oğlana
ölüm yoxdur. Ana südü, bir də dağ çiçəyi onun yarasına məlhəmdir.
Dədə Qorqud sonra Günelə dedi: — Qızım, qalx dağın döşünə,
çiçək dər gətir, — nişanlının yarasına bas.
Günel dağdan utanaraq yaşmaqlandı, yamaca çapdı. Dağın döşü
yapyalın idi, nə bir ot, nə bir çiçək. Günel nə qədər gəzdi, bir şey
tapmadı.
***
...Burla xatun əmcəyini sıxdı, südü gəlmədi, iki sıxdı, südü
gəlmədi, üçüncüdə qan qarışıq gəldi. Ana südündən üç damcı Turalın
dodaqlarına damızdırdı.
***
Günel üzünü ot bitməz, çiçək açmaz dağın zirvəsinə tutub dedi:
—Yüksək dağım, gözəl dağım. Anam deyərdi ki, sən Qazılığ dağı,
bizim hamımızın, Oğuz qızlarının, gəlinlərinin qayınatasısan. Otunu,
çiçəyini Turaldan əsirgəmə, Qazılıq dağı.
Həmin andaca dağın döşü çiçəkləndi, otlandı, yaşıl sarıya, sarı
qırmızıya qarışdı. Günel çiçəkləri toplamağa başladı, qaçıb Turalın
yanına gəldi, çiçəkləri sıxdı, suyundan iki-üç damcı Turalın yarasına
damızdırdı. Tural aram-aram gözlərini açdı, duman içində anasını
gördü, sevgilisini gördü, Dədə Qorqudu gördü, vəfalı atını gördü,
çiçəkli dağları, açıq səmanı, dünyanı gordü, gülümsündü.
Dədə Qorqud, Burla xatun, Günel və Tural harasa gedirdilər.
Onlar gəlib haman döyüş meydanına çıxdılar.
Bura tamam dəyişmişdi, Qaraca Çoban yöndəmsiz daş qalığlarını
dığırlayıb kənara atırdı. Daşlardan boşalmış meydanda öküzlər cüt
sürür, adamlar holavar çağıra-çağıra torpağı xışlayırdı. Qaraca Çoban
qan-tər içində torpağı daşdan-kəsəkdən təmizləyirdi. Beyrəyin 14
yaşlı oğlu ona kömək edirdi.
Dədə Qorqud: — Çoban, oğul, nə edirsən belə? — dedi.
Qaraca Çoban:
—Torpağı təmizləyirəm, Dədə — dedi. — İstəyirəm şumlayağ, əkək,
128