ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

İBN HƏZM
(XI əsr ərəb mütəfəkkiri)
"GÖYƏRÇİN HƏMAYİLİ"
(İbn Həzm İspaniyanın fəthindən sonra 994-cü ildə Kordova
şəhərində anadan olmuşdur. )
Məhəbbət — əvvəl-əvvəl zarafatdır, amma sonucda çox ciddi
işdir. Onun cəhətləri o qədər incə və lətifdir ki, əsl mahiyyətini təsvir
etmək çətindir. Din də məhəbbəti inkar etmir, çünki qəlblər qadir,
böyük Allahın əlindədir və bir çox mömin xəlifələr və imamlar da
seviblər.
İnsanlar məhəbbətin məğzi haqqında çox mübahisə edir, uzunuzun
danışırlar. Mənim fikrim belədir ki, sevgiyə səbəb — burdakı
varlıqda bir-birindən ayrılmış qəlblərin yüksək aləmdə bir-birinə
qovuşmasıdır.
O ki, qaldı eşqin çox vaxt zahiri gözəllikdən pərvəriş tapmasına,
bu da təbiidir — qəlb həmişə gözəlliyə can atır və kamil surətlərə
aludə olur. Gözəlliklə rastlaşanda qəlb ona diqqət verməyə başlayır,
özünə yaxın cəhətləri görəndə qovuşmaq istəyi oyanır və həqiqi
məhəbbət yaranır. Amma əgər qəlb bu gözəlliyin arxasında özünə
məhrəm, yaxın olan heç bir şey duymursa zahiri görünüşə heyranlıq
sevgiyə çevrilmir, eləcə ehtiras olaraq qalır.
Məhəbbət insanı əldən salan xəstəlikdir, amma onun dərmanı,
əlacı da elə özündədir. Bu şirin xəstəlikdir, arzu olunan azardır, xəstə
bu xəstəlikdən sağalmaq, əzab çəkən əzablardan qurtulmaq istəmir.
Səmimi sevən insan yemək yeyərkən birdən sevgilisini
xatırlayırsa tikə boğazında qalır. Eləcə də şən söhbət edən aşiq
qəflətən sevgilisini yada salıb birdən-birə dalğınlaşır, tutulur, susur.
Yuxusuzluq aşiqlərə xas olan mərəzdir və təsadüfi deyil ki, şairlər
aşıq-məşuqları ulduzların çobanı adlandırır.
Mən ulduzları otarıram — hərəkətsiz ulduzları da, axan ulduzları
da…
Sanki bu ulduzlar və bu gecə — ehtirasın özüdür — zülmət içində
birdən-birə mənim qəlbimdə alışıb yanırlar.
Göz yaşları da eşqin əlamətlərindəndir. Amma insanlar fərqli
416