ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

qəmləndirəm.
Cavid:
—Eyb etməz, Bizim elə bütün ömrümüz qəm-qüssə içində
keçmədimi? Oxu.
Müşfiq şeri oxuduğu zaman mənzilin qapısı döyülür, on iki-on üç
yaşlı Turan, əlində məktəb çantası dəhlizə girir. Ondan bir neçə yaş
böyük Ərtoğrul əlini ağzına qoyaraq otağa işarə edir və hər ikisi
ordan eşidilən şeri dinləməyə başlayırlar. Müşfiq şer oxuyur:
Ah, mən gündən-günə bu gözəlləşən
İşıqlı dünyadan necə əl çəkim?
Bu yerlə çarpışan, göylə əlləşən
Dostdan, aşinadan necə əl çəkim?
Həyat dedikləri bu keşməkeşdən,
Qəlbimdə, qanımda yanan atəşdən,
Gecədən, gündüzdən, aydan, günəşdən,
Bu əngin fəzadan necə əl çəkim?
Xəzan acısına edib təhəmmül ,
Gülün kölgəsində ötəndə bülbül,
— Həyat, həyat! — deyə çırpınır könül,
Könüldən, sevdadan necə əl çəkim?
Son misraları oxuyarkən Müşfiqin səsi titrəyir, böyük həyəcan
içində şeri bitirir.
Cavad:
—Möhkəm ol, Müşfiq — deyir — Taleyimizə nə yazılıbsa, onu
kişi kimi qarşılamalıyıq.
Cavid:
—Cavad, axı Müşfiqin vur-tut iyirmi səkkiz yaşı var,
Cavad durub otaqda gəzişərkən qapı ardında duran Ərtoğrulu
görür:
—Ərtoğrul, sən niyə burda durmusan?
—Şeri dinləyirdim.
Cavid:
—İçəri niyə gəlmədin, oğlum?
—Mane olmaq istəmədim.
Cavad:
—Yoxsa sən də şair olmaq istəyirsən?
266