ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

Əsəd:
—Uçtel bizim də atımız var.
Həsənov:
—Aman Allah. .
Kərbəlayi Oruc:
—Əsəd, oğul, yəqin bu yazıq uçtel ömründə at görməyib. Get,
atımızı gətir bura, görsün başı hardadır, qulağı harda…
Həsənov:
—Kərbəlayi, axırıncı dəfə səndən xahiş edirəm, dərsə mane olma.
Əsəd durub qapıya tərəf gedir. Həsənov:
—Hara gedirsən Əsəd, dərsimiz qurtamayıb.
Əsəd:
—Gedim atımızı gətirim.
Hamı gülüşür. Həsənov:
—Məni ələ salmısınız? Keç bucaqda dayan.
Əsədi üzü divara küncə qoyur. Kəndlilər başlarını bulayır.
Uşaqlardan biri — Mustafa durub qapıya tərəf gedir.
Həsənov:
—Sən hara belə?
Mustafa:
—Uçtel, yaman acmışam, gedib yeyim, gəlirəm. — Cavab
gözləmədən qapıdan çıxır. Həsənov ardınca qışqırır:
—Mustafa, Mustafa! Qayıt! Belə iş olar? Siz nevejestvennı
adamlarsız. Gərək siz müəlliminizə, yəni mənə hörmət edəsiz. İznsiz
sinifdən çıxmayasız, danışmayasız. Hamınız bilməlisiz ki,
müəllimlik çox çətin peşədi. (Xəyalpərvər bir ədayla davam edir)
Yadımdadı, biz seminariyanı bitirəndə, qubernator gəlib bizimlə
vidalaşdı. Elə yaxşı sözlər dedi ki. Dedi özü, yəni o, qübernator
cənabları bizə həsəd çəkir. Çünki siz, dedi, Qafqazın ən uzaq
kəndlərinə gedib uşaqlara savad, bilik verəcəksiz. Heyf ki, mən, yəni
qubernator, sizin yerinizdə deyiləm. Bütün rütbələrimi, ad-sanımı,
vəzifəmi verərdim, təki sizin kimi kəndlərdə uşaqlara bilik öyrədim.
Kəndlilər və uşaqlar bir şey anlamadan dinləyirlər.
Mustafa hövlnak qayıdır:
—Uçtel, Əsədin nənəsi böyük bir çomaq alıb əlinə, bura gəlir.
Bilirsən nə böyük çomaqdı…
Sözünü qurtarmamış Səkinə arvad, əlində iri bir çomaq sinfə daxil
olur.
150