ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

oxumasını dinləyirlər. Mirzağa Əliyev həyəcanla onlara yanaşır:
—Üzeyir bəy, Osmanlı konsulu çıxıb getdi… Bir çox başqa adam
da çıxıb gedir.
Üzeyir:
—Getsinlər. Bizə qalanlar lazımdı…
Şövkət oxuyur.
Foyedə qoçular Sarabskinin qabağını kəsir. Qoçulardan biri:
—Bura bax Hüseynqulu…Kişilərimizi biabır elədiz, canınız
cəhənnəm, indi arvadlarımızı da biabır eləmək istəyirsiz. Özünüz
kimi arsız mütrübliyə öyrədirsiz.
Mirzağa Əliyev səhnə arxasında Üzeyirə yanaşır:
—Üzeyir bəy, qoçu Nəcəfqulu dəstəsiylə içəri girib, Şövkəti
öldürmək istəyirlər.
Üzeyir əlini bığına çəkərək sakit:
—Kassada nə qədər pul var?
—1500 manat.
Üzeyir:
—Deməli Şövkət təhsilini davam etdirə biləcək.
Sarabski gəlir:
—Eh dostlar — deyir, — hamsı əbəsmiş. İsa bəy kassanı bağlatdı,
qəpik də almayacayıq.
Mirzağa Əlyev:
—Yazıq Şövkət İtalyanı görəsi olmadı…
Sarabski:
—Ora baxın, ora baxın!
Qoçular salona daxil olur, iri mauzerlərini çıxarıb səhnəyə doğru
addımlayırlar.
Üzeyir və dostları Şövkətə işarə edirlər ki, səhnədən çıxsın.
Şövkət onların işarələrini və qoçuların gəlməsini görsə də oxumağı
davam edir.
Sənədli kadrlarda yaşlı Şövkət xanım:
—Heç nəyə baxmayaraq ariyanı axıradək oxudum.
Ərəblinski:
—Onu arxa qapıdan çıxarmaq lazımdır.
Köməkçi salona girir, tamaşaçılar arasında əvvəlki epizoddan bizə
tanış olan faytonçu Dadaşı tapır.
—Dadaş, Dadaş — deyir — Tez elə, faytonu dal qapının ağzına
çək.
213