ANAR Əsərlər VI ssenarilər, tərcümələr Bu kitabın çapı Ekson ...

yazıq gərək bir az dincəlsin axı…
—Kakoy eşe k çertu işak? — deyir naçalnik, keçib gedir.
Yanındakılar Məmmədhəsən əmini itələyirlər.
Məmmədhəsən əmi lap qulağının dibində səs eşidir:
—Deməli belə, Məmmədhəsən əmi — bu Xudayar bəydir —
deməli məndən nəçənniyə şikayət eləyirdin.
Məmmədhəsən əmi Xudayar bəyi görüb sevincək:
—Nə danışırsan Xudayar bəy — deyir — Mən sənin yerini
soruşurdum, çox şükür özün qabağıma çıxdın.
—Demək belə — Xudayar bəy dodaqaltı danışır, — məndən
şikayət eləməyə gəlmisən. Heç eyib etməz. Səninlə kənddə
danışaram.
—Nə deyirsən Xudayar bəy, vallah-billah şikayət etmək fikrim
yoxdu, ancaq elə sənin yerini bimək istəyirdim.
—Yaxşı, Məmmədhəsən, şikayət elə, elə… əlbət kəndə qayıdarıq
Xudayar bəy dəftərxananın qapısını açıb içəri girir.
Məmmədhəsən əmi mağmın-mağmın onun ardınca baxır.
Zeynəbin evi. Molla, Xudayar, Vəliqulu Zeynəbin qarşısında
durublar.
Molla:
—Bacı, axırıncı dəfə səni xəbərdar edirəm. Xilafi şəriət iş tutma.
Zeynəb:
—Axı mənim günahım nədi?
Molla:
—Gunahın odu ki, qanunu ərinin evində gedib oturmursan.
Bəyəm bilmirsən ki, sən indi Xudayar bəyin kəbinli övrətisən, hər
işdə də gərək onun sözünə baxasan.
—Mən haçan, harda, kimin yanında razılıq vermişəm ki, Xudayar
bəyə övrət olum?
Xudayar Vəliquluya işarə edir. Vəliqulu:
—Mənim yanımda, Sən məni vəkil elədin, mən də qazıya sənin
razılığını bildirdim.
Xudayar:
—Yəni bu boyda şeyi də danmaq olar?
Zeynəb ona məhəl qoymadan oğluna müraciət edir:
—Utanmırsan Vəliqulu, belə ağ yalan danışırsan?
Molla:
—Bacı, işi cəncələ salma. Səni yəni zorla sürüyüb aparsınlar
164