t. I (PL 63)

ENNODIUS EPISCOPUS TICINENSIS. PROLEGOMENON. 12
sponte scriberet, sed amicorum quoque suos impensissinie
coluit, rogatu in diclandis aliorum nomine
orationilius, epistolis, epitapliiis ac diversarum rerum
epigrammatis, assiduam operam dare cogeretur.
Quo in gi'nere multasane ad gloriam Ennodio illu-
stria fuerunt; sed niliil illustrius Apologetico et Pa-
negyrico, quorum altero Theodericum regem publice
laudavit; altero Symraachi papa? syuodique Homana?
causam tanta cum approbatione defendit,ut asynodo
universa bonorificenlissimo elogiodecretoque ornatus
sit. » Hactenus V. C.
III. Porro his de opusculorum Ennodiiprsestantia
delibatis, illud potissimum animadverlere preestat,
non neminem exstitisse qui sauctum Ennodium de
gratia et libero arbitrio disserentemFausto Reiensi ac
Massilieusibus accensere ausus fuerit (a). At iniquam
criminationem viri docli solide propulsarunt [h).
« Certe quidem, inquit eruditus Sirraondianorum
editor (c), sententia cpiscopi doctissimi ac sanctis-
simi, et ingeutibus erga Ecclesiam meritis clarissimi,
qui fidem orthodoxam tuminOccidentetum in.Oriente
strenue propugnavit, quem illustri elegio ac decreto
Romana synodns ornavit (d), quempontificessummi,
Hormisdu (e), Nicolaus 1 (/'), Joannes VIII (g), Gre-
gorius VII (h) magnis prseconiis extulere, quem Ec-
clesia sanctis confessoribus ascriptum annuo cullu
prosequitur; tanti, inquam, antistitis sententia (de
arbitrii libertate) non potest magni apud omnes catholicos
ponderis non esse : utmirum,iimo indignum
prorsus ac minime ferendum sit, Ennodium ad Se-
mipelagianos atque ad Pelagianos nostro sceculo a
nonnuliis ablegari. Qnasi vero Pelagiana aut Semi-
pelagiana, ac non potius his plane contraria, sint
ista : (i) Nemo dubitat, nemo condemnat, quod auctoi^e
gralix ^raestante, et ipse sequitatis hominibus callis
aperitur. Dux enim honorum et prxcessor, gratia. Ergo
debemus gratix quodvocamur, quod occultis itineribus,
nisi resistamus, sapor nobis vitalis [infunditur. Quam
diserte ibi gratioe, et quidem|interioi'is, necessitas
asseritur !.... Attamen vir maximus a quibuidam
velut hffiretica; doctrinee defensor traducitur : cum
contra ob illam ipsam causam orthodoxis omnibus
debeat esse prsecipuo jure commendatus; qui con-
futaverit pestiferum dogma, quo religionis omnis ac
morum disciplinie fundamenta convelluntur. » Ha-
(a) DuPin Bibl. tom VI, pag. 27.
(6) Soller. I. c, pag. 273, num. 13, 14.
(c) Baun. pra;fat. ad tom. I Sirmond., § 12.
(d) Concil. tom. V, pag. SOl edit. Ven-Labb. I.
(e) Hormisd. epist. ad Anast. imp.
(f) Nicol. I, epist. 8 ad Michael. Aug.
A ctenus ille. Hic vero recensitis' obiter a Baunio veterum
pontilicum de Ennodio testimoniis Sirmondi
opera primum collectis, addere libet exeodem Baunip
et istud insigne auctoris, seeculo sexto circiter medio,
Floriani scilicet ex monasterio Romano in epistola
ad Nicetium Trevirensem episcopum, quod sic se
habet. « Vide ergo quantis adjutoribus uteris, cum
pro me cceperis obsecraresanctoe raemorice dominum
Ennodium pontificem Ticinensis Ecclesice, |qui gene-
rosi sanguinis nobilitatem humilitate prsevexit ad
gloriam, ut in coelestis patria» senatu fieret et ibi se-
nator; cujusincomparabilem doctrinaefacundiamnon
soluni testatur Occidens, sed et Oriens instructa mi-
ratur. Nestorii fulmen, Eutychis exstinctor gloriosam
,, dominammeam inviolabilemque MariamChristotocon
et Theolocon, apostolica auctoritate perdocuit. Ipse
ergo meus est pater ex lavacro, quem credo apud
celernum Patrem per Filium intervenire pro tllio. »
IV. Variee circumferuntur scriptorum Ennodianorum
editiones. Earum primam exhibuere anno tS69
Orthodoxographa Basiliensia, qua tamennihil depi'a-
vatius, nihil inquinatius in lucem exiisse censent
eruditi. Porro, ut eas prietermittamus quaj deinceps
bibliothecis Pairum, Coloniensi, Parisiensi et Lu-
gdunensi fuerunt intexta^, sub initium saeculi supe-
rioris, uno et eodem anno 1611 gemina prodiit En-
nodii ey.rJoiji;, altera Tornaci curante Andrea Scholto,
Lutetiaj altera quam Jacobus Sirmondus ad duo spe-
ctatae fidei exemplaria, Vaticanum et Nicolai Fabri,
G diligenter exegit, eorumque ope lacunas qua? multa;
et maximaj erant implere, ac prave detorta et trajecta
suis locis reponere studuit; omniaque demum
operajex pristina perturbatione in certos ordines et
quasi classes digesta, ut ex ipso intelligimus, exquisitis
adnotationibus illustr.ivit. De his autem duabus
editionibus adisis viros eruditos subinde lauda-
tos (j). Prseclaram itaque hanc Sirmondi editionem
prelo committeudam consignavinus. Notis V. C. animadversiones
Barthii subjecimus quas ex ejusdem
Adversariorum libris excerptas ad calcem voluminis
primi Sirmondianorum rejecit Baunius : atque appendicem
adjecimns ex novo Thesauro Anecdotorum
Marteniano (k), Ennodii scilicet Dictionem in natali
Laurentii Mediolanensis episcopi, una cum ejusdem
Epistola Venantio cuidam inscripta.
(g) Joan. vni, epist. ad Bercar. abb.
(h) Greg. vii, in Dictalu.
(i) Ennod. lib. ii, epist. 19.
(j) Hist. litteraire de la France, tom. III, pag. 101,
not. 1.
(fc)Marten. Thes. Anecd. tom. V, pag. 61.