t. I (PL 63)

303 ENNODII EPISCOPI TICINENSIS
illos nominat in quibus domicilium suum esse ccsli
habitator ostenderit, quos majores esse bominibus
setherius favor sua luce signaverit. Indicit eorum re-
verentiam quos agnosci volunt divina pontiflces.
Vidimus miseros quos tuetur iste inter favillas lapsce
urbis de sola esspectantes lamenlatione prassidium,
et, nihil habentes fiducice de proposito, inter turbas
captivitate pressas errare. Non illis erat divinus
splendor in vultibus, non quse offlcium nuntiaret hi-
laritas. Nesciunt inter adversa turbari, quibus in
saeculi tempestatibus de innocenti conscientia portus
occurrit. Vidimus afflictiores cae.teris trepidantibus,
quibus nuda nomina lex ridenda concedit. Qnis re-
mansit loous in meritis, si sacramentum istud solo
restat in titulo ? Dici credo aliud esse pontifl-
cem. Vidi ssepe ante confectas jejuniis facies directa
in jugulum tela cecidisse, et retusos ab inermibus
gladios rigentem perdidisse naturam. Si creditis re-
ligiosa dicturo, non fuit templorum minister, qui
inter quselibet discrimina humano eget ausilio. Scit
supremus arbiter possessionem suam nova luce vestire.
Non latet coelestis illa permistio ; et quamvis
humanse fragilitatis tunica vestiatur, elfulgorat. Quid
quod ipsi parati adfamulandum veniuut, qui tralii ad
servitia non merentur? Hac estremitate qui indignus
est, non rebellat. Occurrunt ad obsequia, quorum
mens est digna culminibus ; et pervicaciam mortali-
tatis eliminant, quos nefas est ad inhonesta constringi.
Isti tui pericula, si nequaquam absolvi mereantur,
intendunt. Non possunt subtrahi hominibus.
quos non intelligimus quidquam amplius habere de
hominibus. Juvate me, socii, juvate consortes.: et
garrulitatem impugnatoris mei auxiliante veritate
comprimite. Agitur res de qua quid senserit superorum
sententia jam tenemus. Addicantur immeriti,
ut bonos possimus habere antistites. Instituantur
per istos quos suos esse non conciliatrix fabula,
non incerta defensio, sed ipse summi Dei fulgor
enuntiet.
DICTIO XXIII.
' In abdicatum, qui, patre necato, matri quoque
insidiabaiur.
CONIROVERSIA DECIlMA.
Postquam, judices, abdicatus fllius, iu j,usti exsecutionem
doloris, patris factum,matris consensum, gla-
dio vindicavit,, turbare se Kstimat innocentiam co-
gnitorum, etaliquid de manifesti facinoris absolutione
subripere. Nescimus quaj in defensione sui verba
coramentitia sceleratus inveniat, ad cujus nos con-
futationem vulnus ostendimus. Malo perseverantiee
' In abdicaium] Tiinlo caret in duobus antiquis : in
tertio, qui receutiorest, inscnbitur : luvecliva in Orestem
qui occidit Clytemiiestrain matrem. Sed deceplus
est quisquis hujus inscriptionis auctor fuit, argumenti
simiiitudiue. Nam Orestes matrem occidit, non patrem
: hic autem patrem necavit, matrem non potuit.
Quare indeUnite scripta est iu filium abdicatum : cujusmodi
aliaecomplures sunt apudSenecam, Libanium
et alios in abdicantes vel abdicatos , aiTo-/.y)puTTovT«s
71 K7TOXyjpOl/TTO(iS«OU5.
* .^ZiocM^io] Quam ethopceiam a Grsecis dicimonui-
A perditus filius, postquam neoavit patrem, opinionem
matris coutendit exsiinguere ; dolens quod evasimus
pugionem, telo famam insequitur, cui pro sexus ve-
rocundia plus timemus, Non ruptum patri, non scele-
rati iter ostendimus. Ille contra verba non poenitet.-
Ne quod nobis fldum videatur exstitisse subsidium
ad sententiam suam traxit parvulum nostrum, queni
fuci nescium fabricata verborum arte subvertit,
faciens etillum perire, qui putabatur esse residuus,
Quid praesligiis nudam desideras velare justitiam?
nec odiosus parcere potuit, nec quem mentiris amasse,
percutere. Nunquid argumentis opus est, ubi factum
stium propria voce voritas testatur? perdidisti spem
defensionis, cum genilricis ferro membra describeres.
Sed licet procurator formosus et nitidus, nos ad haec
inspicienda oculos non habemus.
DICTIO XXIV.
Ex tempore, quam ipse Deuierius injunxit.
ETHICA PRIMA.
THEMA.
Perfunctus pelago Diomedes, tutus et arvis
Naufragium deflet, quod sine lympha fuit.
Quam propter varios contendens vicerat 6estus,
Uxor ad alterius transierat copulam.
Causa querelarum simulato nomine vera est.
Hujus verba, precor, comite vos placidi.
^ ALLOCUTIO.
numina, si vobis non eveniunt cuncta disponen-
tibus, divisa potestas est, aut et malorum estis au-
j-. ctores. Quod si humanarum rerum quemquam es
numero vestro cura sollicitat, felicitatem mibi re-
deuntis tribuite, aut errorem quem linistis ingrati. Si
cojlum vocanda piorum possessio, sipropter momenta
laetitiaj mortalibus orata tribuuntur, nolite beneflciis
veslris sociare vindictam. Cur taliter ad etfectum vota
telendimus, ut pararetur ccelitum suffragio de occa-
sione prosperitatis adversitas ? Reddite, qujEso, pro-
pitii incommoda quaa tulistis ; restituaturpelagus, ne
terreno pereat fama naufragio. Secundis rebus proximum
est quEecunque accesserint mala nesciri. Ignominia
quai me in facie perculit, non tetigisset absen-
tem. Uxorem, pro nefas ! nisi ad eam rediissem,
amisisse non crederer : inflexit statum meum abju-
rata calamitas. Stationi proprior fuit liqueutis error
pelementi : portum in genitali solo perdidi, quem
seepe in vasti gurgitis sinibus acquisivi. Hssccine est
domus optata, cujus desiderio periculorura promitte-
batur oblivio, cum spe sequcntis gaudii prtesens
malorum poterat forma nesciri? Cui unquam de mi-
serarium terminis suntnata principia, aut de perfuu-
mus, eani Latini sseculo Ennodii allocutionem voca-
ruut. Sic enim et Priscianus in Prseexercitamentis
rhelorica^ : Allocuiio est imitatio sermonis admores et
suppositas personas accomomdala, ut, Quibus verbis
uti potuissel Andromache Hectore mortuo : quod est
apud Libanium, zhac «v siVot \6yovq AvSpoiiu^/ri
xctu.EVM if' "ExTopt. Hoc enim modoGrceciethnicarum
dictionum themata proponebant. Latini in hunc fere
niodum, Verba Diomedis, cum jEgiales uxoris adulteria
cognovit.